Jak przez mgłę pamiętam, że na historii w podstawówce (a później liceum) maglowano czasy piastowskie pod kątem kilku wiodących wątków – chrzest polski, bitwa pod Cedynią, zjazd gnieźnieński i zdobycie grodów czerwieńskich. To właściwie wszystko co pamiętam, a przecież o działalności pierwszych Piastów już wtedy było wiadomo dużo więcej. Nawet bez hipotez autora, wiadomo wiele o ich zdobyczach – ciągłym paśmie sukcesów.

Michael Morys-Twarowski kładzie nacisk na militarne sukcesy pierwszych Piastrów, choć oczywiście głównie koncentruje się na dokonaniach mieszkowego syna. Chrobry miał zacięcie do wojen i wojenek, a do tego ogromny geniusz strategiczny i zapewne sporo szczęścia. Jego życie to pasmo sukcesów, o którym nie dowiemy się z kart podręczników. Właściwie to boję się sprawdzać, czego teraz uczą w szkołach.

Życie Chrobrego to czasy nieustannego kolonializmu. Ten energiczny piast zdobywał dzielnicę za dzielnicą. Nie ważne, że cześć później stracił – chodziło jednak o prestiż i bogactwa. Warto zaznaczyć, że w ówczesnych czasach nacjonalizm i przywiązanie do ziem nie było tak wielkie jak obecnie, a handel niewolnikami był na porządku dziennym. Za życia pierwszych Piastów zdobywano ziemie i je opuszczano, a zdobyte zasoby – w tym ludzkie – wywożono w głąb księstwa.

Na uwagę zasługują próby odtworzenia wydarzeń. Morys-Twarowski stawia wiele hipotez, które podpiera bardzo rzeczową analizą materiału. Wprost zauważa, że znaczenie rodzącej się polski było większe niż obecnie się uważa. Chrobry i jego drużyna stanowili niezaprzeczalną siłę. Na zachodzie bali się go i woleli układać niż wojować. Wyjątkiem był cesarz Henryk, który próbował poskromić niepokornego księcia, ale szło mu jak po grudzie.

Kolejna książka z serii, którą polubiłem. Gorąco polecam, to jedno z ciekawszych ostatnio opracowań historycznych. Oczywiście należy przymknąć oko na wiele z tych elementów (autor zwykle subtelnie podkreśla, kiedy rozważa), ale całokształt działalności Chrobrego ujął dość celnie.

Jak przez mgłę pamiętam, że na historii w podstawówce (a później liceum) maglowano czasy piastowskie pod kątem kilku wiodących wątków – chrzest polski, bitwa pod Cedynią, zjazd gnieźnieński i zdobycie grodów czerwieńskich. To właściwie wszystko co pamiętam, a przecież o działalności pierwszych Piastów już wtedy było wiadomo dużo więcej. Nawet bez hipotez autora, wiadomo...