Każdy, kto zastanawia się czy wziąć tą książkę do czytania niech skończy z tym gdybaniem.

Książka, która pochłonęła mnie od pierwszego wyrazu, zdania, akapitu, strony i trzymała do samego końca. Książka, która wywoła takie emocje, że nią ( książko wybacz mi to) rzucałam ze złości, ale i płaczu, który sprawiał, że literki zlewały mi się w jedno.. książka, która długo pozostanie ze mną i dawno nie czułam dumy z wydania pieniędzy na książkę. Książka ta pokazuje tą najciemniejsza stronę życia, to co każdy z nas ma nadzieje, że nie istnieje, ale niestety jest tego pełno wokół nas, niezrozumienia ignorowania, niszczenia, dręczenia, braku oparcia i bezpieczeństwa w tych, którzy powinni nam to oferować bezwarunkowo. Przedstawia, że nawet w tych najczarniejszych chwilach jest nadzieja, jest promyczek słońca, który trzeba chwycić, złapać i trzymać, że pomoc przychodzi czasem z niespodziewanej strony, i naprawdę nie warto się poddawać.
Aaa no koniec dodam, jak ktoś ma obiekcje do polskich autorów, ta książka jest tak dobrze napisana, że ja czytając ją zapomniałam, że pisze to polska Autorka a według mnie to najlepszy komplement i ocena kunsztu jego.

Każdy, kto zastanawia się czy wziąć tą książkę do czytania niech skończy z tym gdybaniem.

Książka, która pochłonęła mnie od pierwszego wyrazu, zdania, akapitu, strony i trzymała do samego końca. Książka, która wywoła takie emocje, że nią ( książko wybacz mi to) rzucałam ze złości, ale i płaczu, który sprawiał, że literki zlewały mi się w jedno.. książka, która długo...