Dziewczyny!

Daleka jestem od perswadowania, wmawiania innym co jest dla nich dobre, stawiania się w roli wszechwiedzącego eksperta czy znawczyni meandrów ludzkich dusz. Tym razem jednak bardzo chciałabym Was do czegoś przekonać, czegoś, co jak sądzę może wam coś ukazać, coś w was zmienić, coś uruchomić. Nie każdej, nie tak samo i nie na pewno, ale jeśli choć kilka z was (z nas) poczuje w sobie to, co ja poczułam apel mój nie pójdzie na marne.

Książek, które potrafią poruszyć, dotknąć nas głęboko z pewnością jest sporo, lecz w tym przypadku nie chodzi o wzruszenia wywołane treścią, przyswojenie najszczerszego choćby kruszcu złotych porad jak żyć, czy doświadczenia ekstatycznego piękna samej formy książki. Tu chodzi o coś więcej i mniej jednocześnie.

Biegnąca w wilkami nie jest poradnikiem, książką naukową, czy osobistymi wyznaniami autorki, choć te wszystkie elementy się w niej zawierają. Gdybym już miała ją do czegoś przyrównać, to chyba do iskrzącego się zapalnika, który przyłożony w odpowiednie miejsce może wzniecić ogromny płomień. Pinkola Estes wprowadza nas w i przeprowadza przez świat archetypowych opowiadań i baśni. Nie byle jakich jednak, lecz korespondujących z kobiecą psychiką. W bajce o Roszpunce, Babie Jadze, Dziewczynce z zapałkami bez trudu możemy odnaleźć wątki z własnego życia. Uwierzcie mi jednak, nie chodzi bynajmniej o banalne porównywanie się do brzydkiego kaczątka, czy oblubienicy Sinobrodego. To sięga dużo, dużo głębiej. Autorka w baśniach znanych i nieznanych, w mitach, opowieściach przekazywanych przez bardów i curranderos tropi ślady archetypowej kobiety - dzikiej kobiety - La Loby żyjącej w każdej z nas. Poprzez opowieści i ich analizę wraz z nią obcujemy z czymś co - wybaczcie patos - można nazwać kobiecą duszą.

Nie jestem feministką, przynajmniej w strywializowanym znaczeniu nadanym temu określeniu przez media. Szanuję różnorodność i odmienność kobiecej i męskiej psychiki, a wszelkie podziały i wynoszenie jednej płci nad drugą wydaje mi się śmieszne i żałosne. Ta książka również nie do tego dąży. Po jej przeczytaniu będziecie za to mogły odkryć w sobie wcześniej niedoceniane piękno, siłę i moc kobiecości. To książka dla nas i o nas. Daje coś więcej niż wiedzę, coś więcej niż tanie porady jak żyć, czy niezobowiązującą rozrywkę. Ta książka ma moc podarowania nas samych samym sobie. Spojrzenia na siebie, na swoją kobiecość, jak na dar, wyzwanie i wezwanie.

Więc i ja was wzywam Siostry Wilczyce. Nie czekajcie dłużej, przeczytajcie Biegnącą z w wilkami i odkryjcie same siebie na nowo, jeszcze piękniejszymi i mocniejszymi. Jeśli jesteście poranione, opowieści opatrzą wasze rany i pozwolą wam zrozumieć płynącą z nich naukę, jeśli jesteście silne, pomogą wam rozwijać i pielęgnować własny potencjał, jeśli się gubicie pokarzą ledwie widoczne ślady na piasku, po których możecie podążać do bezpiecznego domu.

Polecam wam tę książkę bardzo mocno, z całą mocą, jaką we mnie wlała. Mam świadomość, że nie każdą z was równie mocno ona poruszy, ale chciałabym byście dały jej na to szansę. Ja długo zwlekałam. Lecz nie żałuję, widać to teraz właśnie miałam usłyszeć w sobie wycie wilczycy.

Więc przekazuje je dalej - tym które na nie czekają.

Dziewczyny!

Daleka jestem od perswadowania, wmawiania innym co jest dla nich dobre, stawiania się w roli wszechwiedzącego eksperta czy znawczyni meandrów ludzkich dusz. Tym razem jednak bardzo chciałabym Was do czegoś przekonać, czegoś, co jak sądzę może wam coś ukazać, coś w was zmienić, coś uruchomić. Nie każdej, nie tak samo i nie na pewno, ale jeśli choć kilka z was...