Poszłam „za ciosem”…, z racji, że byłam tuż po lekturze „Niewdzięcznej pamięci” postanowiłam pozostać w podobnej tematyce, poruszającej problem egzystencji starszych mężczyzn w kontekście problemów
z pamięcią. O ile jednak „uciekająca pamięć’ w sprawozdaniu Bernelfa była wynikiem naturalnych czynników, o tyle te same problemy dotykają bohatera „Podróży…” w wyniku bliżej nieokreślonej kuracji. Powyższe w istotny sposób wpłynęło na mój odbiór książki, bowiem w pierwszej zagrały emocje ( realizm sytuacji wzbudził we mnie obawy i strach przed doznaniem czegoś podobnego w przyszłości), nie poczułam natomiast takich wrażeń podczas lektury Austera. Zapoznając się ze szczegółami jednego dnia z życia bohatera cały czas zastanawiałam się, czemu to ma służyć, jaki jest cel tej relacji. Aby jednak sprawiedliwości stało się zadość, muszę przyznać, ze zakończenie mnie zaskoczyło. Spodziewałam się czegoś innego. Ponadto mając na uwadze opis z okładki, który wskazuje na liczne aluzje do poprzednich książek autora, nie bez znaczenia pozostaje fakt, iż jest to moja pierwsza książka Paula Austera. Być może znajomość jego wcześniejszych powieści przyczyniłaby się do innego odbioru tej książki?

Poszłam „za ciosem”…, z racji, że byłam tuż po lekturze „Niewdzięcznej pamięci” postanowiłam pozostać w podobnej tematyce, poruszającej problem egzystencji starszych mężczyzn w kontekście problemów
z pamięcią. O ile jednak „uciekająca pamięć’ w sprawozdaniu Bernelfa była wynikiem naturalnych czynników, o tyle te same problemy dotykają bohatera „Podróży…” w wyniku bliżej...