Historia opowiedziana przez Dobrosławę Rurańską jest bardzo uniwersalna: do pełni szczęścia potrzeby jest ktoś, z kim można to szczęście dzielić. W Znajdce nie pada ani jedno słowo, a jednak książka jest wyjątkowo treściwa – w emocje. Te emocje wypisane są na pyszczku małego, czarnego stworzonka, które odnajduje swoją drugą połówkę, kiedy zupełnie się tego nie spodziewało, i to w dodatku pod postacią… ale o tym sza! Koniecznie sprawdźcie sami. Bardzo się cieszę, że autorka podsunęła czarnemu stworzonku tajemnicze jajo, a nie drugie czarne stworzonko. Wiadomo, że w ramach jednego gatunku byłoby im raźniej już od samego pierwszego wejrzenia, ale przecież w życiu zdarzają się sytuacje, kiedy WNP (wielka, nieskończona przyjaźń) albo WNM (wielka, nieskończona miłość) rozkwitają wbrew logice i wszelkim oczekiwaniom, a pokrewna dusza może się skrywać pod zupełnie niepokrewną skórą. Piękna opowieść i piękny morał. Nic nie poradzę, że lubię szczęśliwe zakończenia, a Znajdka to klasyczna baśń z happy endem.

Całość recenzji dostępna na blogu: http://dzinztomikiem.pl/ksiazka-z-tesknoty-znajdka-dobroslawa-ruranska/

Historia opowiedziana przez Dobrosławę Rurańską jest bardzo uniwersalna: do pełni szczęścia potrzeby jest ktoś, z kim można to szczęście dzielić. W Znajdce nie pada ani jedno słowo, a jednak książka jest wyjątkowo treściwa – w emocje. Te emocje wypisane są na pyszczku małego, czarnego stworzonka, które odnajduje swoją drugą połówkę, kiedy zupełnie się tego nie spodziewało,...