Właśnie na rynek wchodzi Non Stop Comics, będące imprintem wydawnictwa Sonia Draga. Nie wiem jak długo osoby pracujące w tej oficynie zastanawiały się z czym wejść na rynek jako pierwszym, ale mogę tylko pogratulować pomysłu. Wypuszczenie polskiej wersji językowej komiksu Briana K. Vaughana, Paper Girls było świetnym - o ile nie genialnym - posunięciem.

Kinematografia przechodzi właśnie okres nostalgii względem lat 80. i 90. Nie mam na myśli jedynie remaków i rebootów lub kontynuacji dobrze nam znanych historii, takich jak: It, Ghost Busters, Star Wars, czy - w przypadku seriali - Twin Peaks oraz X-files. Nawet w całkiem nowych formatach i dziełach dostajemy nawiązania do starych, dobrych czasów: na przykład w formie muzyki w Guardians of Galaxy i Stranger Things. Twórcy prześcigają się w wymyślaniu kolejnych sposobów na zaspokojenie filozofii życia "Kiedyś to było". Jedną z metod jest wzięcie pod lupę małomiasteczkowych historii opowiadających o pozornie zwyczajnych ludziach z cichych przedmieść. Paper Girls idealnie wpisuje się w ten nostalgiczny nurt. Tyle tylko, że Vaughan zrobił wszystko jeszcze lepiej, z jeszcze większym kopnięciem. Ten komiks nie pozostawia jeńców. Wciąga się go nosem, łapczywie zagarniając każdą kolejną stronę.

Całość recenzji na: http://www.geekkochanajmocniej.pl/2017/09/wciagneam-to-nosem-recenzja-paper-girls.html

Właśnie na rynek wchodzi Non Stop Comics, będące imprintem wydawnictwa Sonia Draga. Nie wiem jak długo osoby pracujące w tej oficynie zastanawiały się z czym wejść na rynek jako pierwszym, ale mogę tylko pogratulować pomysłu. Wypuszczenie polskiej wersji językowej komiksu Briana K. Vaughana, Paper Girls było świetnym - o ile nie genialnym - posunięciem.

Kinematografia...