Książka pełna klisz: spotykają się ludzie poturbowani przez życie, potem spadają na nich dalsze nieszczęścia, ale wszystko kończy się dobrze: królują miłość i szczęście. To kolejna wersja bajki o Kopciuszku i Księciu. Takich banalnych fabuł są setki, książkę ratuje świeżość stylu i dobra psychologia postaci. Czytało mi się dosyć miło, ale to nie mój typ literatury.

Książka wpadła w moje ręce przypadkowo i została przeczytana szybko, jako przerywnik między bardziej poważnymi dziełami. Zaczyna się jak scenariusz typowego serialu albo książki z tzw. nurtu kobiecego (bez obrazy!): oto spotykają się samotna matka 3-letniego syna ledwo wiążąca koniec z końcem, facet po pięćdziesiątce, od którego właśnie odeszła żona, i syn owego faceta, któremu właśnie zmarła żona. Zawsze mnie zdumiewa, że na bohaterów tych książek spadają wszelkie plagi egipskie, jakoś to mało prawdopodobne. Ale to nie koniec, w trakcie książki dochodzą dalsze nieszczęścia, jakie? Nie chcę ujawniać treści... Czasami śmiać mi się chciało jak czytałem o kolejnym dramacie, czyżby autorka nie miała serca? No, ale nic tak nie cieszy jak czytanie o nieszczęściu innych... Ale bez obaw, wszystko kończy się nieuniknionym happy endem: królują miłość i szczęście. No i bardzo dobrze.

Byłaby to jeszcze jedna sztampowa książka, typowe spiętrzenie nieprawdopodobieństw i banałów oraz wyciskacz łez, która to już wersja bajki o Kopciuszku i Księciu na koniu, gdyby nie talent autorki. Jest tam pewna oryginalność stylu, prawda psychologiczna, świeżość, wzruszające sceny. Nawet ze sztampowych składników utalentowany kucharz upichci ciekawe danie...

Czytało mi się rzecz całą fajnie, na przemian śmiałem się (z powodu banałów fabuły) i wzruszałem. Nie jest to literatura wielkich lotów, głównie z powodu do bólu sztampowej fabuły, ale dosyć miłe czytadło.

Książka pełna klisz: spotykają się ludzie poturbowani przez życie, potem spadają na nich dalsze nieszczęścia, ale wszystko kończy się dobrze: królują miłość i szczęście. To kolejna wersja bajki o Kopciuszku i Księciu. Takich banalnych fabuł są setki, książkę ratuje świeżość stylu i dobra psychologia postaci. Czytało mi się dosyć miło, ale to nie mój typ literatury.

Książka...