Dobrze jest od czasu do czasu trafić na lekturę nieco bardziej wymagającą niżeli płytkie i nieskomplikowane powieści pseudokryminalne tudzież pseudothrillery. Daniel Silva słynie z powieści szpiegowskich, które zapierają dech… Pytanie, czy tak było z Czarną wdową?

Zabierając się za lekturę Czarnej wdowy, nastawiałam się na nieco nużące i trudne wprowadzenie w świat wykreowany przez autora, jakim więc miłym zaskoczeniem był fakt, iż od samego początku książka mnie… pochłonęła… i gdyby nie obowiązki w ogóle bym się z nią nie rozstawała.

Teoretycznie przeplatające się wątki, znaczna ich ilość, powinna stanowić jakieś utrudnienie w odbiorze i czytaniu, ale Daniel Silva poprowadził i połączył je w taki sposób, że wzbudzały w czytelniku nie tylko napięcie i zaciekawienie „co będzie dalej”, które towarzyszą aż do ostatniego rozdziału powieści, ale stworzył z tego wbrew pozorom miszmaszu – spójną i intrygującą całość.

W powieści tej uświadczycie zarówno długie opisy, jak i dialogi, które potęgują napięcie w tej powieści szpiegowskiej. Wydawać by się mogło, że te dłuuugie fragmenty będą nużące i spowolnią akcję, niemniej autor swoimi umiejętnościami pokazuje, że nawet długie opisy mogą dawać wiele przyjemności podczas czytania.

Daniel Silva stworzył powieść szpiegowską bazującą na aktualnych wydarzeniach związanych z terroryzmem pustoszącym kraje europejskie. Z dużym realizmem stworzył obrazy przedstawiające ów „środowisko” od wewnątrz. Proces werbowania terrorystów-samobójców, planowanie, zdobywanie funduszy itd., zarysował aspekty kulturalne, religijne, a także polityczne, które tej powieści dodają głębi i odgrywają ważną rolę w całej fabule, czyniąc ją jeszcze bardziej „prawdziwą”.

Podsumowując: Jeśli macie ochotę na kawałek dobrej szpiegowskiej powieści, która porwie Was od pierwszych stron, zaskoczy zakończeniem i wywrze ogromne wrażenie – koniecznie sięgnijcie po tę powieść. Nie zawiedziecie się. Dobra lektura gwarantowana.


Polecam!

Dobrze jest od czasu do czasu trafić na lekturę nieco bardziej wymagającą niżeli płytkie i nieskomplikowane powieści pseudokryminalne tudzież pseudothrillery. Daniel Silva słynie z powieści szpiegowskich, które zapierają dech… Pytanie, czy tak było z Czarną wdową?

Zabierając się za lekturę Czarnej wdowy, nastawiałam się na nieco nużące i trudne wprowadzenie w świat...