Poprzez inteligentny i błyskotliwy opis Szkoły z Irvine książka Ewy Bobrowskiej poszerza w sposób istotny wiedzę na temat poststrukturalistycznego myślenia krytycznego, władającego zachodnią humanistyką w ostatnim ćwierćwieczu. O ile dokonania Derridy, Lyotarda, Isera, a także Jamesona, Josepha Hillisa Millera, Greenblatta i Dominicka LaCapry są nieźle znane w polskim obszarze językowym, o tyle samo interdyscyplinarne przedsięwzięcie, zwane Szkołą z Irvine, nie doczekało się dotąd systematycznego i kompetentnego opisu. (...) Niezwykłe dyspozycje autorki, która jest anglistką, filozofem, historykiem sztuki i czynną artystką pozwalają udźwignąć wszystkie wymiary analizy, zawierającej elementy dyskursu krytycznego, rozprawy filozoficznej, intelektualnego odbioru dzieła sztuki. Książkę Ewy Bobrowskiej można czytać na kilka sposobów: jako wymagający współuczestniczenia przewodnik po współczesnej sztuce (głównie amerykańskiej),a także jako wizualizujący niektóre, nawet bardzo abstrakcyjne konstatacje – przewodnik po współczesnej filozofii (głównie postmodernistycznej). Spotykają się w tej pracy dwie hermetyczne i trudne dziedziny, spotykają się i wzajemnie oświetlają, dając czytelnikowi niezwykłą możliwość rozumienia współczesnego świata obrazów i idei. Szczególnie godna podkreślenia jest ta część pracy, która odwołuje się do wątków etycznych: pokazuje słabo rozpoznany element współczesnej filozofii a zarazem – nieprzeciętną wrażliwość autorki.
z recenzji prof. Grażyny Borkowskiej