To jedna z lepszych książek, które kiedykolwiek czytałam. Lubię mroczne i skomplikowane historie, które nie są oczywiste, których rozwiązanie graniczy z cudem, a Trybunał dusz się do nich zalicza. Tym razem trochę też na granicy jawy i snu.

Głównym motywem tej książki wydaje się być wątek religijny – z jednej strony Penitencjaria Apostolska pozostająca na pierwszym planie, chociaż nieco w innej formie, niż można się było tego spodziewać, i rozliczanie z grzechów, a z drugiej strony satanizm, pogaństwo. Modus operandi sprawcy, którego Marcus stara się wytropić, z początku nie jest oczywisty i pozwala jedynie na domniemanie, że sprawca działa instynktownie, że może spełniać swoje sadystyczne i seksualne fantazje, ale z czasem zaczyna wskazywać na to, że starannie wybiera swoje ofiary i działa w sposób bardzo przemyślany. W tym samym czasie Sandra Vega podąża za wskazówkami, które pomogą jej określić motywy zabójcy jej męża.
Retrospekcje, spiski, szyfry i przerzucanie rozgrywanej akcji w najróżniejsze miejsca na świecie sprawiają, że książka angażuje jak mało która, że dosłownie nie można się od niej oderwać. Jednak to też wymagało od autora dużego przygotowania, a szczególnie przy wszystkich detalach, które bezpośrednio wpływają na klimat powieści tworząc tą aurę tajemniczości i mroku.

http://www.ruderecenzuje.pl/2017/05/trybunal-dusz.html

To jedna z lepszych książek, które kiedykolwiek czytałam. Lubię mroczne i skomplikowane historie, które nie są oczywiste, których rozwiązanie graniczy z cudem, a Trybunał dusz się do nich zalicza. Tym razem trochę też na granicy jawy i snu.

Głównym motywem tej książki wydaje się być wątek religijny – z jednej strony Penitencjaria Apostolska pozostająca na pierwszym planie,...