I mam problem z tą książką - choć chwilami ją odkładałam, bo coś ( naprawdę nie wiem co ) mi zgrzytało , to i tak wciąż myślałam o tym co przeczytałam i jednak już za chwilę ponownie po nią sięgałam.
Więc zachwyt czy zniechęcenie?
Im dalej od skończenia - tym większy zachwyt, bo wciąż drgają we mnie obrazy, zapachy, kolory i historie wyniesione z kart.
Wielki szacunek dla Czarnej Owcy za Szmaragdową Serię - jeszcze żadna książka mnie nie zawiodła, a przeczytałam 90 % .
Historia Hanny zaczynająca się w roku 1939 i Anny w roku 2014, dwóch 12-letnich dziewczynek. Każda z nich opowiada swoją historie, przedstawiają swoje spojrzenie na otaczający je świat.
I tak w życie Hanny wpleciony został temat tragicznego rejsu transatlantyku St. Louis, który wypłynął z Hamburga w 1939 roku w stronę Hawany z 937 osobami na pokładzie, w większości pochodzenia żydowskiego. Przedstawiony poprzez widzenie go oczami 12-latki sprawia iż staje się namacalny. Anna dotknięta inną tragedią też próbuje "oswoić" swój świat. Co je łączy poza zbytnią dojrzałością? To trzeba pomknąć do książki.
Pomimo pogmatwanych losów obu dziewczynek, najbardziej poruszył mnie temat inności, braku tolerancji niezależnie od czasu w którym przebiegała opowieść.Braku umiejętności przystosowania się do miejsc, jeśli jesteśmy zmuszani do wyjazdu/
Piękny, plastyczny język, naprawdę czułam się tak jakbym przechadzała się po Berlinie oszalałym na punkcie Hitlera, opisy Hawany powalające się.

Piękna książka, dająca do myślenia - choć napisana tak, iż połyka się ją troszkę od niechcenia jakby mimochodem .
Mam nadzieję, że będę miała możliwość spotkać się jeszcze z twórczością Armando Lucas Correa

I mam problem z tą książką - choć chwilami ją odkładałam, bo coś ( naprawdę nie wiem co ) mi zgrzytało , to i tak wciąż myślałam o tym co przeczytałam i jednak już za chwilę ponownie po nią sięgałam.
Więc zachwyt czy zniechęcenie?
Im dalej od skończenia - tym większy zachwyt, bo wciąż drgają we mnie obrazy, zapachy, kolory i historie wyniesione z kart.
Wielki szacunek dla...