Lubię czytać fikcję - opowieści o wydarzeniach i postaciach, które narodziły się w wyobraźni autora, gdzie tylko od niego zależy, czy wszystko skończy się szczęśliwie. Ale od czasu do czasu potrzebuję też prawdziwej, chwytającej za serce historii, gdzie nic nie jest oczywiste, a zakończenie pisze samo życie. Taką właśnie książką jest “Dziewczyna z piosenki”.

Główną bohaterką i zarazem narratorką “Dziewczyny z piosenki” jest Chrissy, córka pastora jednego z nowojorskich kościołów. Dorastając nieraz stykała się z ludzkimi nieszczęściami, ale jej samej niczego nie brakowało - miała dom, w którym panowała atmosfera miłości, ciepła i akceptacji. Jednak stając się nastolatką, Chrissy stopniowo zaczyna wpadać w coraz większą obsesję na punkcie swojego wyglądu. Cichy głos w jej głowie przekonuje ją, że musi wyglądać idealnie, inaczej nigdy nie będzie dla nikogo wystarczająco dobra. Głos ten zagłusza całkiem jej rozsądek i wszystkie dotychczas wyznawane przez nią wartości, kiedy pewnego dnia dziewczyna poznaje starszego od niej o kilka lat Jaye’a. Chrissy angażuje się w niezdrowy związek, gotowa złamać wszelkie zasady, aby tylko stać się dla Jaye’a równie pożądaną, co dziewczyna z piosenki “Every Little Thing She Does Is Magic” Stinga. Odsuwa się od rodziny i przyjaciół z kościoła, kolejne kłamstwa ściągają ją coraz bliżej dna. Chrissy zapomina jednak, że jest Ktoś, kto kocha ją bez względu na wszystko i prędzej czy później upomni się o nią.

Książka ta przedstawia prawdziwe losy autorki, Chrissy Toledo - uważam, że wykazała się ona wielką odwagą i pokorą, otwarcie opowiadając o wszystkich swoich błędach i grzechach, o krzywdach, które wyrządziła bliskim i których sama doznała. Historia ta nie należy do lekkich i przyjemnych, czytając ją towarzyszymy Chrissy na wielu życiowych zakrętach i jesteśmy świadkami jej stopniowego upadku - chwilami aż chce się krzyknąć: “Nie rób tego! Posłuchaj rodziców!”. Chociaż zachowanie bohaterki bywa irytujące, to jednak bardzo dosadnie obrazuje, jak wygląda bycie więźniem własnego umysłu i panujących nad nim obsesji oraz jak jedna zła decyzja może wywołać cały łańcuch kolejnych. “Dziewczyna z piosenki” pokazuje też, jak szkodliwa może być popkultura dla młodych dziewczyn, starających się doścignąć fałszywe przecież ideały piękna, prezentowane w telewizji i kolorowych magazynach.

Najpiękniejszym dla mnie aspektem tej książki jest to, że stanowi ona świadectwo niezwykłego Bożego działania w życiu człowieka. Chociaż żyjemy w czasach, kiedy wielu ludzi albo w ogóle nie wierzy w Boga albo uważa go za stojącego z boku obserwatora, On cały czas jest obecny w naszym życiu, ale tylko od nas zależy, czy przyjmiemy Jego dłoń, stale wyciągniętą w naszą stronę. Mam nadzieję, że wielu czytelników dostrzeże tę prawdę na kartkach “Dziewczyny z piosenki” i, czytając o losach Chrissy i jej oddanych Bogu rodziców, zrozumie, że i dzisiaj możliwe jest codzienne życie w wierze, dającej pokój i nadzieję.

Polecam tę autobiograficzną powieść każdemu, kto znalazł się kiedyś w sytuacji bez wyjścia, kto popełnił niemożliwe do naprawienia błędy, kto kiedykolwiek czuł, że nie jest w stanie poradzić sobie z własnym życiem - być może historia Chrissy pomoże wam dostrzec światełko w tunelu. Oczywiście polecam ją też wszystkim innym - ku przestrodze, pokrzepieniu i po prostu aby spędzić dobry czas z wartościową książką. Liczę na to, że na polskim rynku wydawniczym pojawi się więcej tego typu powieści, które nie tylko dostarczają rozrywki, ale też głęboko dotykają serc i zachęcają do zmian w naszym życiu.

Lubię czytać fikcję - opowieści o wydarzeniach i postaciach, które narodziły się w wyobraźni autora, gdzie tylko od niego zależy, czy wszystko skończy się szczęśliwie. Ale od czasu do czasu potrzebuję też prawdziwej, chwytającej za serce historii, gdzie nic nie jest oczywiste, a zakończenie pisze samo życie. Taką właśnie książką jest “Dziewczyna z piosenki”.

Główną...