Wszyscy myślą, że jestem idealna. Od zawsze słyszałam zachwyty na temat mojej urody, zachwalają każdy detal. Prosty nos, wyprofilowane policzki, lśniące włosy, subtelne usta – wszystko zostało zmodyfikowane genetycznie, wybrano tylko najlepsze cechy moich rodziców. Lecz wcale nie jestem idealna, skrywam ogromny sekret, który nie mogę nikomu wyjawić i nigdy nie będę szczęśliwa, bo nie mogę być z nim. Nazywam się Avery i Kindze opowiedziałam swoją historię. Rozsiądźcie się wygodnie, nie wszystko wam się spodoba. Pewnego dnia moje życie i kilku osób krzyżują się w złych okolicznościach, które namieszają w naszym życiu.

Mój ukochany, przyrodni brat zniknął. Bardzo za nim tęsknię, pomimo, że czasem się odzywa zameldować, że żyje i ma się dobrze, nie mogę przesrać o nim myśleć. To mój największy sekret. Atlas jest moim największym sekretem. Niespodziewanie go pokochałam i nie wiem, co z tym zrobić. Próbuje się umawiać z innymi facetami, ale żaden nie jest nim. Poznałam Watta i jest bardzo sympatyczny, ale… Marzę tylko o tym, aby wtulić się w ramiona Atlasa i nigdy go nie puścić.

Nie widziałam Ledy całe wakacje, razem ze swoją rodziną wyjechała na wakacje do dziadków. Oczywiście, nie mogłam narzekać na brak rozrywki, ale w pewnym sensie tęskniłam za nią i czułam, że coś się z nią dzieje złego. Czasem widziałam ją na imprezach pod wpływem, lubiła wypić. Martwiłam się o nią, lecz nie mogłam nic zrobić. Sama piłam alkohol, ale zawsze miałam ją na oku. Miałam nadzieję, że odpocznie razem z najbliższymi. Podejrzewam, że moja najlepsza przyjaciółka czuje coś do mojego brata, ale nie mam pewności. Mam nadzieję, że to tylko podejrzenia, które nigdy się nie spełnią.

„-Przekleństwo zwycięzcy - szepnęła w jego iTenach Nadia i mógłby przysiąc, że słyszał w jej tonie nutę rozbawienia. - Pojawia się wtedy, gdy zwycięzca dostaje dokładnie to, czego chce, lecz okazuje się, że nie jest to do końca to, czego się spodziewał.”

Rylin mieszka na jednym z niższych pięter razem z siostrą. Nie znam jej osobiście, słyszałam o niej od znajomych. Wiem, że niedawno straciła mamę, co bardzo nią wstrząsnęło. Musi sobie jakoś radzić. Ma chłopaka, ale on bardziej dokłada jej problemów niż pomaga. Dorabia u mojego kolegi na jednym z wyższych pięter, który jest strasznym kobieciarzem. Choć widziałam jak patrzy na Rylin, to musi być coś więcej niż tylko jego pomoc w ogarnięciu mieszkania. Uśmiecha się do niej, jakby świata poza nią nie widział.

Eris jest także moją przyjaciółką, zmaga się z osobistym dramatem. Razem z matką zostały same. W sumie nie rozumiem całej tej sytuacji. Wiem tylko, że Eris zrobiła badania genetyczne i niespodziewania zawalił jej się świat. Niedługo zbliżają się jej urodziny i postanawiam ją pocieszyć. Zorganizuję imprezę, przecież jestem w tym dobra i zaproszę wszystkich naszych znajomych.

„Tysiąc pięter” to przyjemna powieść – pełna dram, zemsty, trudnych rodzinnych sytuacji. To opowieść o dojrzewaniu. Jestem fanką „Plotkary” i oglądałam ją z zapartym tchem, śledząc losy bohaterów i przy tej powieści jest podobnie. Jestem bardzo ciekawa kontynuacji, ponieważ za zakończenie mogłabym udusić Katharine McGee. Nawet napisałam do niej w tej sprawie i odpisała, że po zakończeniu drugiego tomu, będę chciała ją poćwiartować, a koniec części pierwszej nie jest aż tak straszne. Więc czekam cierpliwie na drugi tom, aby się przekonać na własnej skórze, jakie tortury wymyślę dla McGee.


xxx, Kinia

Wszyscy myślą, że jestem idealna. Od zawsze słyszałam zachwyty na temat mojej urody, zachwalają każdy detal. Prosty nos, wyprofilowane policzki, lśniące włosy, subtelne usta – wszystko zostało zmodyfikowane genetycznie, wybrano tylko najlepsze cechy moich rodziców. Lecz wcale nie jestem idealna, skrywam ogromny sekret, który nie mogę nikomu wyjawić i nigdy nie będę...