"Jedynym spełnieniem marzenia o wolności może być małżeństwo" (str 6)
Autentyczna i wstrząsająca historia młodej muzułmanki, na której okrutną i nieludzką decyzją rodziny dokonano "zbrodni honorowej". Autorka opisuje swoje życie w małej społeczności rządzonej przez mężczyzn, gdzie największą winą i nieszczęściem było urodzić się kobietą, bez prawa głosu i zachowania godności osobistej.Dzieciństwo tych kobiet to było jedno pasmo codziennego bicia, poniżania, bezwzględnego posłuszeństwa i poddania, ograniczeń i koszmarów, życie w ciągłym strachu przed śmiercią.Nie chodziły do szkoły, nie miały pojęcia, że poza granicami wioski może istnieć lepszy, normalny świat, w którym kobiety egzystują na równi z mężczyznami.Harowały od świtu do nocy, traktowane gorzej niż zwierzęta.Aby zyskać jako taki status musiały wyjść za mąż(obowiązuje prawo starszeństwa), lecz często ta fałszywie pojmowana wolność równała się kolejnej fali bicia, poniżania, tym razem ze strony męża, bez prawa do poskarżenia się komukolwiek.
"Nie można przecież zapomnieć własnej śmierci" (str 10)
Niewyobrażalny ogrom cierpienia i bólu Autorki po dokonaniu aktu spalenia, pozbawienie opieki medycznej, jedzenia i picia, pragnienie śmierci samej ofiary jak i najbliższych. Trauma, która będzie jej towarzyszyć do końca życia, mimo iż w tym ogromie nieszczęścia miała jednak szczęście.Funkcjonują organizacje walczące z okrutnym procederem "zbrodni honorowej", ratujące niewinne ofiary, lecz jest to kropla w morzu. Dopóki nie zmieni się prawo sytuacja kobiet tych jest beznadziejna.

"Jedynym spełnieniem marzenia o wolności może być małżeństwo" (str 6)
Autentyczna i wstrząsająca historia młodej muzułmanki, na której okrutną i nieludzką decyzją rodziny dokonano "zbrodni honorowej". Autorka opisuje swoje życie w małej społeczności rządzonej przez mężczyzn, gdzie największą winą i nieszczęściem było urodzić się kobietą, bez prawa głosu i zachowania...