Moje pierwsze zaskoczenie podczas lektury to to, że książka jest tak krótka. Sama historia zajmuje 140 stron. Zaskoczenie numer dwa to sama fabuła. Byłam bardzo zdziwiona, gdy okazało się, że film tak mocno odbiega od książki. Z reguły podczas przenoszenia powieści na ekran twórcy trzymają się głównych założeń autora i nie fantazjują na temat szczegółów, które zmienią losy bohaterów. W tym przypadku scenarzyści upiększyli i dołożyli znaczną część swoich pomysłów do ekranizacji, czy właściwie, adaptacji.

Pewnego dnia dziewczynka o imieniu Alicja podąża za królikiem z kieszonkowym zegarkiem w ręku i wpada do króliczej nory. Tym samym trafia do Krainy Czarów, gdzie czytelnik jest świadkiem jej wędrówki po niezwykłym świecie, jakim jest ten nieprawdopodobny świat. Zaskoczyło mnie to, że Lewis Caroll przebywanie Alicji w Krainie Czarów pokazał jako wędrówkę, spacer. Tak po prostu. Dziewczynka trafia do nieznanego świata i zaczyna go zwiedzać. Na swojej drodze poznaje wyjątkowych ludzi, gadające zwierzęta i słyszy historie nie z tej ziemi. Książka nie ma żadnej głębszej fabuły, brak tu nagłych zwrotów akcji, chichotów przeznaczenia i wojen, tak jak to miało miejsce w filmie. Powieść można potraktować jak opowiastkę o fikcyjnej dziewczynce, która poznaje fikcyjny świat. Autor skupił się na pokazaniu jego wdzięku, bo sam w sobie już przyciąga uwagę. Niepotrzebne do tego były mu intrygi i walki.

Książka nie wywarła na mnie zbyt wielkiego wrażenia. Tyle ludzi zachwala opowieść o Alicji, że jest taka wyjątkowa i porywająca. Dla mnie była ciekawa, owszem, ale żebym była zachwycona tak jak wszyscy, to nie powiem.

Jednak to, co najważniejsze to to, że powieść czytałam po angielsku ze słowniczkiem na marginesach, gdzie wyjaśniane były najtrudniejsze słowa występujące w tekście. Dzięki temu byłam w stanie wyłapać i zrozumieć większość gier słownych. Nie wiem, jak wypadają one w polskiej wersji, ale na pewno to nie umywa się do oryginału.

Bardziej od samej treści książki podobało i podoba mi się jej wydanie. Tyle osób narzeka na te białe okładki przypominające podręczniki, ale dla mnie one stanowią duży atut. Pośród kolorowych powieści w księgarniach te na pewno będą się wyróżniać. Są estetyczne, piękne i delikatne, a do tego nie można narzekać, że grafika nie pasuje do treści albo została słabo wykonana.

Jeśli ciekawi was historia Alicji, bo tak jak ja, nie mieliście nigdy okazji jej poznać, to zachęcam do nadrobienia zaległości z angielskim tekstem w ręce. Jeśli jesteście zainteresowani lekturą książek po angielsku i nie wiecie, od czego zacząć, Alicja będzie do tego idealna.

Link: https://toreador-nottoread.blogspot.com/2017/03/were-all-mad-here-alices-adventures-in.html

Moje pierwsze zaskoczenie podczas lektury to to, że książka jest tak krótka. Sama historia zajmuje 140 stron. Zaskoczenie numer dwa to sama fabuła. Byłam bardzo zdziwiona, gdy okazało się, że film tak mocno odbiega od książki. Z reguły podczas przenoszenia powieści na ekran twórcy trzymają się głównych założeń autora i nie fantazjują na temat szczegółów, które zmienią losy...