Miałam sobie darować na razie tę serię, ale kurczę... Wliczając tę książkę, zostały mi już tylko 3 części, żeby być na bieżąco z całą resztą świata więc odpuściłam sobie wstrzemięźliwość czytelniczą :D

Jak już parokrotnie pisałam, od paru (a może i od parunastu) książek Morelli mnie po prostu drażni... Ale to co odwalił w tym tomie, przechodzi ludzkie pojęcie.

Ja rozumiem, że to jest tylko książka. I faktycznie nikt nie wiesza psów na Janet Evanovich, chyba tylko dlatego, że w jej książkach to kobieta sypia z 2 facetami. Bo gdyby było odwrotnie, to czytelnicy by tę autorkę chyba zeżarli żywcem...

Ale w tym tomie Stephanie została rzucona (nie po raz pierwszy i zapewne nie po raz ostatni) przez 'ukochanego' Morelliego, w pewnym krytycznym momencie, kiedy nazwijmy to - 'nie zdążyli jeszcze dobrze ostygnąć'... Cóż, scena jak scena - nie powiem, był to poniekąd powiew świeżości, bo takiego czegoś się nie spodziewałam. Ale to co spowodowało, że krew we mnie zawrzała, to reakcja Stephanie - użalanie się i nadal bycie na KAŻDE skinięcie palca Morellego... SERIO?! Ten koleś powinien być dla niej martwy przez co najmniej kolejne 2 książki...

Na szczęście wątek kryminalny nie zawiódł. Było śmiesznie, było dramatycznie, było obrzydliwie - czyli kwintesencja tej serii ;)

Dodatkowym plusem była scena pościgu, w której główną bohaterką była mama Stephanie - tak, SERIO! Ona w końcu wyszła z domu! ;)

Ogólnie - całkiem dobra część. Widać, że ostatnio forma pani Evanovich nieco podupadła, ale tym razem nie było aż tak źle.

Miałam sobie darować na razie tę serię, ale kurczę... Wliczając tę książkę, zostały mi już tylko 3 części, żeby być na bieżąco z całą resztą świata więc odpuściłam sobie wstrzemięźliwość czytelniczą :D

Jak już parokrotnie pisałam, od paru (a może i od parunastu) książek Morelli mnie po prostu drażni... Ale to co odwalił w tym tomie, przechodzi ludzkie pojęcie.

Ja...