Do lektur szkolnych podchodzę z niemałą rezerwą - najczęściej są to książki realistyczne (a ja uwielbiam fantasy). Oczywiście, dzieła takie jak "Ten Obcy" czy "Tomek w krainie kangurów" nie są wcale dziełami złymi, jednak ja lubię czytać to, co mnie ciekawi i na co po prostu mam ochotę.
"Balladynę" czytałam jeszcze w podstawówce, a ostatnio w klasie pierwszej gimnazjum. Już w szkole podstawowej mi się podobała, ale myślałam, że czytana drugi raz książka będzie nudna. Nie stało się tak! Dzieło Juliusza Słowackiego pozostało ciekawe i mądre.

Balladyna zabija siostrę, co ciągnie za sobą inne morderstwa. Żądna władzy i bogactwa nie ma litości dla nikogo. "Po trupach do celu". Na koniec jednak ponosi karę, po części sama się na nią skazując. Wydarzenie to pokazuje nam, że za złe uczynki czeka nas kara. Los odpłaca się tym samym.
"Balladyna" jest po części historią fantastyczną. Występują w niej postacie takie jak Goplana czy Skierka.
Starodawny styl pisania J. Słowackiego wcale mi nie przeszkadzał - czytało się miło i szybko, mało które słowa były dla mnie niezrozumiałe.

"Balladyna" przywróciła mi wiarę w lektury szkolne. Co ciekawe, kolejne po niej także spodobały mi się - na przykład "Krzyżacy" lub "Dziady cz. II"

Serdecznie polecam!

Do lektur szkolnych podchodzę z niemałą rezerwą - najczęściej są to książki realistyczne (a ja uwielbiam fantasy). Oczywiście, dzieła takie jak "Ten Obcy" czy "Tomek w krainie kangurów" nie są wcale dziełami złymi, jednak ja lubię czytać to, co mnie ciekawi i na co po prostu mam ochotę.
"Balladynę" czytałam jeszcze w podstawówce, a ostatnio w klasie pierwszej gimnazjum. Już...