To było moje kolejne podejście do Marqueza i jego "zarazy". Klimaty zupełnie nie moje, musiałam jednak zaspokoić ciekawość. Pierwsze kilkanaście stron nie zachęciło mnie nadmiernie do dalszej lektury, muszę jednak przyznać że styl pisania trochę mnie zaintrygował, możliwe że spowodowane to jest faktem, że pióro dzierżył mężczyzna pragmatyczny i oporny na przesadną egzaltację.
Fenomenem książki nie jest więc w moim odczuciu sama jej fabuła ujawniająca uchyłkowatość ludzkiej natury. Dla mnie zaskoczeniem było to, że Autorowi udało się osiągnąć to co wydawało mi się niemożliwe- połączył styl i elegancję w formie z...-nie boję się użyć tego słowa- mydlaną treścią.
Historia może niezbyt wciągająca, czytałam ją dość wolno. Pewnie dlatego, że strony przesycone intrygami, podchodami i insynuacjami, jak to na porządne romansidło jednak przystało.
Plus za formę, ciekawe tło obyczajowe i jak by nie było- dotknięcie sprawy miłości trudnej i czasem tragicznej. W końcu jak w czasie wybuchu epidemii cholery- choroba zwana miłością, może nieopatrznie dosięgnąć każdego, wykluwając się w człowieku podstępnie; w przeciwieństwie do cholery przebiega początkowo skąpoobjawowo,trwa czasami długimi latami, nie dając szans na jakąkolwiek próbę stłumienia lub zgładzenia.

To było moje kolejne podejście do Marqueza i jego "zarazy". Klimaty zupełnie nie moje, musiałam jednak zaspokoić ciekawość. Pierwsze kilkanaście stron nie zachęciło mnie nadmiernie do dalszej lektury, muszę jednak przyznać że styl pisania trochę mnie zaintrygował, możliwe że spowodowane to jest faktem, że pióro dzierżył mężczyzna pragmatyczny i oporny na przesadną...