(...) ze względu na przyszłość nie zapominajmy o trudnej przeszłości.

(...) ze względu na przyszłość nie zapominajmy o trudnej przeszłości.

Fakty są nie­pod­wa­żalne. Jed­nak na­sze elity, nasi pu­bli­cy­ści wciąż czują nie­zro­zu­miały dla mnie przy­mus, by bić się w pierś i wy­szu­ki­wać na­sze wła­sne grze­chy. Kiedy mówi się o Wo­ły­niu, od razu ktoś przy­po­mina, że AK urzą­dzała ak­cje od­we­towe. Owszem, urzą­dzała, aby po­wstrzy­mać dal­szą rzeź, ro­biła to jed­nak do­piero w 1944 r. i były to głów­nie walki mię­dzy żoł­nie­rzami AK i UPA. Do­dajmy, że tych pierw­szych było 4 tys., a tych dru­gich 40 tys. Na Wo­ły­niu nie było z kogo two­rzyć wiel­kich od­dzia­łów do od­we­tów, bo pod ko­niec wojny zo­stało tam nie­wielu męż­czyzn w sile wieku. W 1939 r. więk­szość po­szła wal­czyć na woj­nie i nie wró­ciła, za­si­la­jąc póź­niej siły zbrojne two­rzone na Za­cho­dzie. Kiedy na Kresy we­szli So­wieci, znowu męż­czyzn ubyło, bo zo­stali wy­wie­zieni na Sy­be­rię do gu­ła­gów, a póź­niej Niemcy wy­wieźli ko­lejną część na ro­boty. Na miej­scu zo­stali ci, któ­rym udało się unik­nąć wy­wó­zek, oraz ko­biety z dziećmi i starcy. Kto więc miał pa­lić te ukra­iń­skie wsie? To nie Po­lacy mor­do­wali swo­ich są­sia­dów, Po­lacy byli ofia­rami.

Fakty są nie­pod­wa­żalne. Jed­nak na­sze elity, nasi pu­bli­cy­ści wciąż czują nie­zro­zu­miały dla mnie przy­mus, by bić się w pierś i wy­...

I to jest wła­śnie kwin­te­sen­cja na­szych re­la­cji. Przy­mknijmy oczy, nie budźmy de­mo­nów, żeby nie psuć do­bro­są­siedz­kich sto­sun­ków. A ja się wy­cho­wa­łem w domu, w któ­rym echo po zbrod­niach UPA nigdy nie uci­chło, i nie zga­dzam się na to, żeby to wciąż prze­mil­czać.

I to jest wła­śnie kwin­te­sen­cja na­szych re­la­cji. Przy­mknijmy oczy, nie budźmy de­mo­nów, żeby nie psuć do­bro­są­siedz­kich sto­sun­k...