Bardzo w moim stylu wiersze, a gwiazdki odejmuję tylko za chaos. Nie jest to chaos myśli, bo ten jest zawsze dozwolony, w poezji bywa nawet wskazany, ale za chaos hm... wydawniczy, składniowy? Wiersze są krótkie, ekstremalnie, nie ma znaków interpunkcyjnych, wielkich liter, nigdy nie wiadomo, kiedy to jest nowy wiersz. Ja wiem, że one są podzielone takimi małymi, dziko stojącymi kropkami, w sensie między jednym wierszem a drugim jest jedna kropka. Ja tego jakoś nie widzę, tak się oddaję, zatracam w czytaniu, że mieszam te wiersze, zlewają mi się w jeden. Poza tym jest wszystko dobrze, odpowiedni poziom literacki, piękny umysł, iście thrillerowe utrzymanie uwagi czytelnika. Zdarzało mi się zagubić w myślach autora, ale to już tylko i wyłącznie moja wina. Podoba mi się, chętnie płonę razem z kurczakami, chętnie jestem swoją własną matką, chętnie nie umiem się wyżywić i bardzo chętnie widzę Chrystusa w Conchicie Wurst. Czytajcie.

Bardzo w moim stylu wiersze, a gwiazdki odejmuję tylko za chaos. Nie jest to chaos myśli, bo ten jest zawsze dozwolony, w poezji bywa nawet wskazany, ale za chaos hm... wydawniczy, składniowy? Wiersze są krótkie, ekstremalnie, nie ma znaków interpunkcyjnych, wielkich liter, nigdy nie wiadomo, kiedy to jest nowy wiersz. Ja wiem, że one są podzielone takimi małymi, dziko...

Jak dla mnie 5,5/10 ale, jako że nie można wystawić takiej oceny, to podnoszę na 6 za pełne ciepła wiersze odnoszące się do rodziny. Co do słabych stron tomiku, to nie lubię brzydoty w wierszach, a tutaj trochę jej jest.

Jak dla mnie 5,5/10 ale, jako że nie można wystawić takiej oceny, to podnoszę na 6 za pełne ciepła wiersze odnoszące się do rodziny. Co do słabych stron tomiku, to nie lubię brzydoty w wierszach, a tutaj trochę jej jest.