Przede wszystkim - książka kierowana raczej do tych młodszych niż starszych nastolatków i jednak myślę, że czytana przez dorosłych traci co nieco swojego uroku. Mój 10-letni siostrzeniec powiedział, że jest "trochę straszna", mnie osobiście wydała się raczej groteskowa.

Z plusów to na pewno oryginalność - ciągły pech sierot Baudelaire (co za nazwisko! ^^ ) jest bardzo życiowy. Kiedy tylko coś im się zaczyna układać, coś innego się natychmiast psuje i zawsze ale to zawsze może być jeszcze gorzej. ;-)

Z minusów - przynajmniej mnie nie przypadło do gustu to, że dobrzy są ładni i fajni, mieszkają w ładnych domkach i są pachnący, a źli są brzydcy, śmierdzący i mieszkają w ruderach. To już akurat zupełnie nie jest życiowe. Absolutna naiwność wszystkich dorosłych (poza ewentualnie tymi złymi) też wydaje mi się mocno naciągana.

Nie jestem pewna, czy plusem czy minusem jest używanie przez autora trudnych słów i od razu podawanie ich definicji w nawiasie. Z jednej strony poszerza to zasób słownictwa dzieci, z drugiej nawet mnie takie wytrącanie z rytmu czytania potrafiło irytować, a co dopiero dziecko małe, któremu przeczytanie tych kilku zdań zajmie dłużej czasu. No i często są to definicje do tego konkretnego kontekstu, do innego nie będą już pasowały.

Ogólnie seria może zachwycić a może zupełnie zniechęcić, zależnie od tego, czy się wstrzelimy z gustem w groteskowo-straszny klimat, czy nie. Warto spróbować, albo raczej podsunąć dzieciom do spróbowania.

Przede wszystkim - książka kierowana raczej do tych młodszych niż starszych nastolatków i jednak myślę, że czytana przez dorosłych traci co nieco swojego uroku. Mój 10-letni siostrzeniec powiedział, że jest "trochę straszna", mnie osobiście wydała się raczej groteskowa.

Z plusów to na pewno oryginalność - ciągły pech sierot Baudelaire (co za nazwisko! ^^ ) jest bardzo...