Awiatorzy to opowieść o polskich lotnikach u zarania dziejów odrodzonej Rzeczpospolitej. Historia tworzenia zrębów polskiej awiacji to gotowy scenariusz na doskonały film sensacyjny, co najwyraźniej zauważył również Jarosław Sokół, który zyskał popularność swoim „Czasem Honoru”. Nie dziwi zatem fakt wyczucia kolejnego doskonałego tematu na książkę.

Książka opisuje losy kilku polskich awiatorów – pionierów lotnictwa na terenie naszego kraju. Drogi wiodące ich za stery aeroplanów były niezwykle różne, ale każda z nich stanowiła osobny, świetny wątek sensacyjno-miłosno-przygodowy. Widać, że autor poświęcił sporo czasu na zbadanie historii początków lotnictwa polskiego, bo kariery pierwszych awiatorów faktycznie bardzo często były wręcz nieprawdopodobne.

Lotnictwo polskie w początkowym okresie tworzyli piloci służący w szeregach trzech różnych zaborców. Ich doświadczenie bojowe i wyszkolenie było niejednorodne. Po odzyskaniu niepodległości cała ta mieszanina miała stworzyć sprawnie działające siły powietrzne, które na dodatek od razu stanęły przed nie lada wyzwaniem, czyli walką o wciąż chwiejne i niepewne granice kraju. Wszystko to na bardzo często zdezelowanym, przestarzałym i zdekompletowanym sprzęcie.

Atmosfera tego pionierskiego czasu została świetnie oddana w książce. Bohaterowie są wykreowani w bardzo ciekawy sposób i każdy z nich opowiada inną historię z wplecionymi w tle autentycznymi zdarzeniami i postaciami historycznymi. Autor sięga w tym aż do czasów pionierów baloniarstwa! Wszystko jest ciekawie pomyślane i wciąga nas w wartki nurt opowieści.

Dla mnie najciekawszym fragmentem były perypetie amerykańskich ochotników współtworzących 7. Eskadrę Myśliwską im. Tadeusza Kościuszki. To właśnie wtedy powstała słynna odznaka eskadry kościuszkowskiej, którą każdy tak dobrze kojarzy z legendarnym 303. Dywizjonem Myśliwskim, a która do dziś dumnie noszą odrzutowe MiGi-29 z 1. ELT w Mińsku Mazowieckim. Losy Meriana Coopera (niezwykle barwna postać!) czy Cedrica Fauntleroya, dobrze znane z książek dokumentalnych, odżyły na nowo w zupełnie innym wymiarze.

Książkę mogę polecić zarówno osobom interesującym się lotnictwem, jak i tym, którzy mają o nim niewielką wiedzę. Być może Awiatorzy staną się dla niektórych czytelników bodźcem, aby dokładniej zgłębić niezwykle ciekawą historię biało-czerwonej szachownicy? Oby tak było!

PS
Na przestrzeni tekstu rzuciły mi się w oczy jedynie dwa błędy merytoryczne dotyczące samych samolotów. Pierwszy tyczył się samolotu Breguet XIV, który został przedstawiony jako posiadający komorę bombową, co nie było prawdą, drugi zaś dotyczył konstrukcji rosyjskiego kolosa „Ilja Muromiec” (Sikorski G-II G-36). W książce pojawiła się scena, w której opisano szamotaninę na pokładzie tego samolotu, w wyniku której na zewnątrz został wypchnięty jeden z załogantów. Zginął on uderzony śmigłem, co nie byłoby faktycznie możliwe, biorąc pod uwagę kierunek lotu, umiejscowienie silników i włazów w kadłubie.

Awiatorzy to opowieść o polskich lotnikach u zarania dziejów odrodzonej Rzeczpospolitej. Historia tworzenia zrębów polskiej awiacji to gotowy scenariusz na doskonały film sensacyjny, co najwyraźniej zauważył również Jarosław Sokół, który zyskał popularność swoim „Czasem Honoru”. Nie dziwi zatem fakt wyczucia kolejnego doskonałego tematu na książkę.

Książka opisuje losy...