Ode mnie siódemka. Ale książka nie jest dla każdego.

Bo pierwsze - nie jest dla tych, którzy twórczości Queen nie znają, którzy muzyką tą się nie pasjonują, którzy Freddiem nie są zafascynowani. Dla nich książka będzie myślę nudna. Wartościowa za to jest dla fanów grupy (no i samego Freddiego). Oprócz tego, że sporą część życiorysu artysty widzimy z zupełnie innej perspektywy, to dodatkowo książka opisuje dość tajemniczy okres ostatnich jego tygodni życia - do samej śmierci i pogrzebu włącznie. Jak dla mnie - bomba!

Po drugie - nie jest dla tych, których homoseksualizm brzydzi. Przebrnąłem przez tę książkę z trudem i chyba za trzecim podejściem. Swoboda z jaką Hutton opisuje ich związek odepchnąć może niejednego.

Zaletą książki jest to, że Jim Hutton w ogóle nie traktuje w swojej relacji Freddiego jako muzyka czy artystę, o czym otwarcie mówi. Więcej nawet: wydaje się, że muzyką tą (czy solową czy z zespołem Queen) niespecjalnie się interesuje i poza kilkoma zachwytami nad 'Barceloną' niewiele znajdziemy tutaj poszlak wskazujących na to, że Hutton muzykę Queen lubi. To sprawia, że relacja nabiera zupełnie innej głębi: Jim Hutton zauważa we Freddiem człowieka ze wszystkimi jego zaletami i wadami. Freddie Mercury przedstawiony w tej książce jest ludzki jak nigdzie indziej. Zamiast jego twórczości poznajemy jego słabości, zainteresowania, zachowania i jego przyjaciół.

Książka nie jest na pewno idealna. Kilka błędów merytorycznych dotyczących dyskografii świadczy źle albo o Huttonie (który jak pisałem niezbyt interesował się twórczością zespołu), albo o jego ghost-writerze. Styl pisania też nie zachwyca, narracja bardzo mało efektowna - wciąga, ale o jakimklwiek artyzmie nie ma mowy. Styl suchy i nijaki, ale czegóż się spodziewać po fryzjerze (ogrodniku) wspartym przez redaktora The Sun? Zdaje mi się, że swoje trzy grosze do marności literackiej tej pozycji dołożył także i tłumacz.

Wokół tej książki krąży pewien cień - czy pozycja ta powinna w ogóle się ukazać? Hutton bez skrępowania pisze o wszystkim tym, co Freddie przez lata próbował ukryć przed dziennikarzami. Można rzec wręcz, że sprzedał im się, sprzedał Freddiego. Moim zdaniem jednak - każda pozycja na temat tego artysty jest o tyle cenna, że możemy go poznać z coraz nowszej strony. Dlatego też ja się cieszę że książka ta wpadła w moje wiecznie chciwe łapska.

Dla fanów - rzecz absolutnie obowiązkowa. Pozostałym jednak raczej bym nie polecał.

Ode mnie siódemka. Ale książka nie jest dla każdego.

Bo pierwsze - nie jest dla tych, którzy twórczości Queen nie znają, którzy muzyką tą się nie pasjonują, którzy Freddiem nie są zafascynowani. Dla nich książka będzie myślę nudna. Wartościowa za to jest dla fanów grupy (no i samego Freddiego). Oprócz tego, że sporą część życiorysu artysty widzimy z zupełnie innej...