recenzja pochodzi z mojego bloga --> http://zaczytanabloguje.blogspot.com/2016/10/45-andrea-portes-jesien-motyli.html#more

„Jesień motyli” zdecydowanie można zaliczyć do książek młodzieżowych. Napisana została prostym językiem, podzielona na dość krótkie rozdziały co nadaje całej fabule dynamiki. Dodatkowo autorka porusza w niej bardzo trudne tematy takie jak samobójstwo czy uzależnienie od narkotyków.

Główną bohaterkę, a zarazem narratorkę poznajemy w chwili, gdy opuszcza swoje rodzinne miasteczko What Cheer w stanie Iowa i rusza w podróż do szkoły Pembroke na Wschodnim Wybrzeżu. Już podczas tej podróży możemy poznać Willę Parker. Muszę przyznać, że pomimo młodego wieku (ma dopiero szesnaście lat) Willa jest bardzo dojrzała. Patrzy na świat w zupełnie inny sposób niż jej rówieśnicy, ocenia go bardziej krytycznie, dostrzega więcej jego szczegółów. Tak naprawdę znalazłam w Wilii wiele podobieństw do mnie samej. Jej niektóre przemyślenia były bardzo mi bliskie, gdyż na pewne sprawy patrzę dokładnie tak jak ona, dlatego też z rozdziału na rozdział Willa zdobywała moją sympatię.
Jakie wrażenie zrobiła na mnie główna bohaterka? Bardzo pozytywne, Willa ma trochę ironiczne podejście do otaczającego ją świata, jest osobą trochę zamkniętą w sobie, ale jednocześnie nie stroniącą od towarzystwa ludzi czy poznawania nowych osób. Tak naprawdę jest bardzo złożoną postacią, która odczuwa zbyt dużo, jest zbyt wrażliwa, za bardzo się martwi, a jednocześnie pragnie odkryć wszystkie barwy życia, zapomnieć się w chwili i bawić tak po prostu.

Jednak gdzieś głęboko w niej siedzi ta bardziej mroczna jej część i to właśnie ona pragnie popełnić samobójstwo. O swoim planie bohaterka mówi już czytelnikowi na samym początku książki. Jest to o tyle przerażające, że Willa traktuje popełnienie samobójstwa jak kolejną rzecz do odhaczenia na liście rzeczy do zrobienia. Traktuje to tak jakby taka miała być kolej jej życia. Motywów jej decyzji czytelnik tylko może się domyślać i zgadywać, gdyż sama bohaterka wprost o nich nie mówi. Z zamiarem zakończenia swojego życia, Willa przyjeżdża do elitarnej szkoły Pembroke, gdzie poznaje tajemniczą i ekscentryczną Remy, dzięki której w końcu zaczyna doceniać życie.
Remy jest jak tytułowy motyl - barwna, odważna, rzucająca się w oczy, obok takiej dziewczyny nie można przejść obojętnie. Tak naprawdę popularność w szkole zdobyła dzięki swojemu nazwisku, jednak za wszelką cenę nie chcę być utożsamiana ze swoją rodziną. Pragnie się od niej odciąć. To właśnie postać Remy była dla mnie zagadką, której do tej pory nie rozszyfrowałam do końca. Na pierwszy rzut oka może wydawać się typową rozpuszczoną dziewczyną z dobrego domu, która posiada wyimaginowane problemy. Jednak im bardziej poznawałam Remy oczami Willi, tym łatwiej dostrzegałam rysy na jej pozornie idealnej masce, którą pokazuje światu. Tak naprawdę Remy otwiera się tylko przed Willą i to właśnie jej pokazuje prawdziwą siebie. Relacja dziewczyn wywoływała we mnie mieszane uczucia, z jednej strony dostrzegałam pozytywną przemianę głównej bohaterki, która stała się bardziej otwarta, bardziej wyluzowana i radosna. Jednak z drugiej strony ta przyjaźń miała mroczną stronę, która nie zawsze wywoływała uśmiech na mojej twarzy, a czasem nawet napawała mnie przerażeniem. Jedno jest pewne, pomimo wszystko to właśnie relacja z Remy pozwala poczuć Wilii wolność.
Podsumowując, "Jesień motyli" należy do książek typowo skierowanych dla młodszych odbiorców, nastolatków, którzy dopiero wkraczają na drogę ku dorosłości. Jednak pomimo tego, fabule powieści daleko jest do infantylizmu typowego dla literatury młodzieżowej. Andrea Portes przedstawia czytelnikowi realne i poważne problemy z jakimi czasami zmagają się nastolatkowie. "Jesień motyli" to chwytająca za serce opowieść o przyjaźni, radości z życia, odkrywaniu siebie na nowo, ale również o trudnościach bycia nastolatkiem.

recenzja pochodzi z mojego bloga --> http://zaczytanabloguje.blogspot.com/2016/10/45-andrea-portes-jesien-motyli.html#more

„Jesień motyli” zdecydowanie można zaliczyć do książek młodzieżowych. Napisana została prostym językiem, podzielona na dość krótkie rozdziały co nadaje całej fabule dynamiki. Dodatkowo autorka porusza w niej bardzo trudne tematy takie jak samobójstwo...