Jako książkę przygodową polecam, bo to przyjemna lektura.

Czyta się ją lekko, z zainteresowaniem co spotka bohaterów za kilka kartek, czy im się uda. W moim przypadku czytanie było atrakcyjniejsze, ponieważ robiłem to kiedy nad Polską szalał orkan Ksawery. Wichura i śnieg tworzyły dodatkową atmosferę pozwalającą wczuć się w fabułę książki.

Można w niej zauważyć 2 części, dostarczające zupełnie różnych wrażeń.
W pierwszej, kiedy uciekinierzy idą przez Syberię wyraźnie dominuje chłód tej krainy i strach przed wykryciem i pościgiem. Sytuacja zmienia się kiedy bohaterowie przekraczają granicę rosyjsko-mongolską. Wtedy czyta się ją jak dobrą książkę przygodową. Nadal jest niepewność losu ale nie ma tego wszechogarniającego strachu ściganego zwierzęcia.

Niestety cały czas powraca myśl, że nie są to oryginalne wspomnienia Rawicza, tylko historia człowieka który to naprawdę przeżył - Witolda Glińskiego. Porównując historie innych łagierników, nie koniecznie uciekinierów, bardzo łatwo można wychwycić nierealne zdarzenia i niespójności. Np. samo zebranie zespołu uciekinierów, spośród zupełnie obcych ludzi przy powszechnym donosicielstwie i rewizjach panujących nie tylko w łagrach ale w całym państwie sowieckim było niezłym wyczynem. Dalej, pomoc w spisku żony komendanta obozu Uszakowa, która uszyła im worki i dała po kilka kilogramów prowiantu oraz siekierę. Uciekinierzy ukryli je w baraku jako poduszki pod głowę, a siekiera była przez cały czas schowana pod ubraniem jednego z nich (w tym czasie musiał pracować jak każdy więzień). Średnie tempo marszu, zimą przez tajgę bez nart/rakiet śnieżnych po 50 km/dzień również wydaje się nieprawdopodobne. Wybicie przerębla w syberyjskiej rzece przy pomocy kafara z jakiejś kłody to też niezły wyczyn.

To i wiele innych, mniejszych lub większych szczegółów psuje książkę, odbierając jej autentyczności, której oczekuje się od wspomnień.

Jako książkę przygodową polecam, bo to przyjemna lektura.

Czyta się ją lekko, z zainteresowaniem co spotka bohaterów za kilka kartek, czy im się uda. W moim przypadku czytanie było atrakcyjniejsze, ponieważ robiłem to kiedy nad Polską szalał orkan Ksawery. Wichura i śnieg tworzyły dodatkową atmosferę pozwalającą wczuć się w fabułę książki.

Można w niej zauważyć 2...