Tom walczył na froncie w I Wojnie Światowej. Powrót do Australii i do rzeczywistości był dla niego bardzo trudny. Kiedy zaproponowano mu pracę latarnika na Janus Rock nie zastanawiał się nad tym zbyt długo. Życiowe doświadczenia i melancholijna natura Toma sprzyjały podjęciu decyzji o samotnym życiu na niewielkiej wysepce. Tuż przed wyjazdem poznaje Isabel. Po kilku latach pisania listów i rzadkich spotkaniach pobierają się. Razem mieszkają na Janus Rock gdzie starają się wieść rodzinne życie. Do czasu. Jedna decyzja, jedno wydarzenie zmieniają wszystko.

MIŁOŚĆ JEST ŚLEPA?
Tom zakochuje się w Isabel. Kiedy ją spotyka doświadcza uczuć, których wcześniej nie doznawał. Kompletnie nie widzi wad kobiety, a za wszystko to co złe obwinia siebie. Nie potrafi też odmówić swej małżonce absolutnie niczego. Świadom złych decyzji brnie w nie, nie patrząc na konsekwencje. Czy to ślepa miłość? I tak i nie. Tom w swych działaniach jest bardzo dojrzały i konsekwentny. Isabel oczarowała go swoim beztroskim zachowaniem i lekkością ducha. Była jego zupełnym przeciwieństwem i chyba za to ją tak pokochał.

GŁUPIA GĘŚ
Niestety inaczej nie jestem w stanie myśleć o Isabel. Żona Toma jest egoistką do kwadratu. Liczy się tylko jej szczęście. Na początku swojego związku z Tomem wyidealizowała sobie ich wspólne życie na maleńkiej wysepce z dala od ludzi i zgiełku miasta. Oczekiwania versus rzeczywistość. Nie muszę chyba pisać co się wygrało. Niby była zadowolona z ich wspólnego życia. Tak owszem, jak wszystko było w porządku. O każde, nawet najmniejsze niepowodzenie obwiniała swojego męża, który de facto przyjmował wszystko na zwoje barki. Tłumaczył sam przed sobą swoją żonę i jej zachowanie. Szczęście Isabel i Toma, budowane niby na trwałych fundamentach jest bardzo podatne na wszelkie podmuchy wiatru.

DOBRA HISTORIA
Autorka opowiedziała nam czytelnikom historię. Bardzo trudną i skomplikowaną. Bardzo dobrą. Nie jest to kolejna książka o wyidealizowanej szalonej miłości. „Światło między oceanami” to opowieść o bardzo trudnej miłości do męża, do żony, do dziecka. Jest to również opowieść o szczęściu, złudnym i przemijającym, jego wręcz obłąkanym poszukiwaniu. Jest to też opowieść o krzywdzie, którą wyrządzamy nie tylko innym ale i samym sobie.

PODSUMOWANIE
Po przeczytaniu miałam trochę mieszane uczucia. Musiałam ochłonąć przez kilka dni. „Światło między oceanami” wywarło na mnie spore wrażenie. Autorka świetnie ukazała emocje jakie na bohaterach wywarły kolejne wydarzenia w ich życiu. Dobra kreacja postaci sprzyjała identyfikowaniu się z nimi. Isabel okropnie mnie irytowała. Mimo to chciałam dla niej jak najlepiej. W kwestii Toma było podobnie. Choć był on dobrym człowiekiem do granic możliwości.

W tej powieści zaskoczyło mnie to, że wywołała we mnie tyle sprzecznych odczuć i musiałam co nieco przemyśleć. Szczęście nie zawsze jest szczęściem, a miłość nie zawsze bywa piękna.

„Światło między oceanami” to bardzo dobra historia i nie dziwię się, że zdecydowano się ją zekranizować.

Tom walczył na froncie w I Wojnie Światowej. Powrót do Australii i do rzeczywistości był dla niego bardzo trudny. Kiedy zaproponowano mu pracę latarnika na Janus Rock nie zastanawiał się nad tym zbyt długo. Życiowe doświadczenia i melancholijna natura Toma sprzyjały podjęciu decyzji o samotnym życiu na niewielkiej wysepce. Tuż przed wyjazdem poznaje Isabel. Po kilku latach...