Przeczytana raz, szybko, ale wywołała tak spontaniczne uczucia, tak wiele... łez, że nie sposób przejść obok niej obojętnie.

Bardzo łatwo mieć wygodne życie, prawda? Życie, które nie wymaga większych poświęceń. Nie, Ty jesteś normalny, możesz żyć wśród rówieśników, być szczęśliwym. A zastanawiałeś się kiedyś, co to znaczy być chorym? Mieć swoją własną rzeczywistość? Nie wiedzieć, że robi się źle? Po prostu nie wiedzieć, że otaczający Cię świat, cały świat łącznie z Twoim ojcem Cię nie akceptuje? A matka, ledwo co wytrzymuje, mimo tak wielkich starań?

Tak trudno sobie wyobrazić ludzi mających zespół Downa i czujących tak jak my wszyscy. My, którzy jesteśmy zdrowi. Bo to po prostu.. dziwne? Niewłaściwe?

Ty cholerny egoisto! Tak, właśnie tak! Ty. Dlaczego myślisz o tych wszystkich ludziach, jak o ludziach złych? Osobach, które nie powinny pokazywać się w parku, na ulicy, w autobusie? Czym Ci przeszkadzają? Wyglądem? Bo nie odpowiadają Twoim "standardom"? Bo po prostu czujesz do nich odrazę? Przyznaj się na wstępie. Po prostu odrzuca Cię od takich ludzi.

A teraz wyobraź sobie, że rodzi Ci się chore dziecko. Dziecko naznaczone skazą. Czy dalej byłbyś tak negatywnie nastawiony? Dalej mógłbyś być tak nieprzyjemny? Jak wiele słyszy się o braku szacunku dla takich osób? A przecież one są wrażliwsze niż my. O wiele wrażliwsze. Przywiązują się do człowieka. Potrzebują opieki, własnego bohatera, który im pomoże.

Popełniasz błąd za błędem. Ale jednak w pewnym momencie dociera do Ciebie, że nie tak powinieneś postępować. Że to tylko dziecko. Dziecko, które wymaga uwagi i czułości. Jak każde inne.

Wczuj się w rolę Adama, który zauważa to za późno. O wiele za późno. Za późno na wybaczenie, na poznanie własnego dziecka, na to by ono pokochało go. I staraj się żyć z tym dalej. Że nie potrafiłeś zaufać, że nie potrafiłeś sprzeciwić się światu, pokazać, że jesteś silny. Że tylko uciekałeś.

Chcesz tego? Chcesz wiecznego uczucia, że to Ty powinieneś wspierać to dziecko razem z tą drugą osobą, osobą ukochaną. Że to Ty powinieneś być na miejscu jakiejś obcej kobiety, która chciała po prostu pomóc?

Przeczytana raz, szybko, ale wywołała tak spontaniczne uczucia, tak wiele... łez, że nie sposób przejść obok niej obojętnie.

Bardzo łatwo mieć wygodne życie, prawda? Życie, które nie wymaga większych poświęceń. Nie, Ty jesteś normalny, możesz żyć wśród rówieśników, być szczęśliwym. A zastanawiałeś się kiedyś, co to znaczy być chorym? Mieć swoją własną rzeczywistość? Nie...