Klasyka literatury. Portret amerykańskiego społeczeństwa... Jakoś te frazesy do mnie nie przemawiają. Książka owszem, dobra, ale zdecydowanie nie wybitna.

Fabuła toczy się obok narratora. Narrator jest niejako obserwatorem tego co dzieje się wokół choć czasem w większym lub mniejszym stopniu staje się uczestnikiem: romantycznej (?) miłości, pogoni za pieniędzmi, zblazowania i ograniczania życia do dobrej zabawy.

Przede wszystkim razi mnie opisywanie książki jako portretu społeczeństwa. Sam autor niejako wbił sobie nóż w plecy. Nie jest to żaden obraz, raczej powielanie stereotypów. Bogaci, głupi Amerykanie, którzy nie dostrzegają Człowieka. Postaci są jakieś takie papierowe, brak im wielowymiarowości, co znacznie spłyca 'analizę'.

Narrator już na początku zastrzega, że przez całe życie starał się nie osądzać innych. Jednak jego sposób przedstawiania pozostałych bohaterów, prezentowania akcji od razu ukierunkowuje czytelnika. Komu należy się współczucie, kto jest bez serca, kto jest zagubiony, a kto się dobrze bawi.

Ponarzekawszy, czas na parę pozytywów. Książka jest gorzką satyrą na amerykańskie społeczeństwo, takie jakie my postrzegamy. Gdzie wyznacznikiem pozycji jest rozmiar majątku, mezalians dotyczy dorobkiewiczów i urodzonych bogaczy. Przesłanie, które płynie z tej książki wskazuje jednoznacznie, że pieniądze szczęścia nie dają. Nie wszystko można kupić. Na pewno nie miłość i przyjaźń. Ukazuje brak szacunku dla ludzi, pogardę, kult piękna i pieniędzy, ale także zagubienie. Cóż z tego, że masz środki, skoro tak na prawdę nie wiesz czego potrzebujesz, co lubisz, kogo kochasz? Potrafisz tylko wykorzystywać (celowo czy nieświadomie - to już nieistotne).

Czyta się przyjemnie głównie z uwagi na niewielką objętość i przystępny język. Jednak skończywszy czytać pozostaje niedosyt. Zbyt dosłowne to wszystko. Za mało pozostaje do myślenia. Ot, do przeczytania.

Klasyka literatury. Portret amerykańskiego społeczeństwa... Jakoś te frazesy do mnie nie przemawiają. Książka owszem, dobra, ale zdecydowanie nie wybitna.

Fabuła toczy się obok narratora. Narrator jest niejako obserwatorem tego co dzieje się wokół choć czasem w większym lub mniejszym stopniu staje się uczestnikiem: romantycznej (?) miłości, pogoni za pieniędzmi,...