"Identyfikatory" to zbiór opowiadań, którymi pani Sylwia Drożdżyk debiutuje na scenie literackiej.

Opowiadanie te są od siebie zupełnie różne. Różnice można dostrzec dosłownie we wszystkim: w długości (niektóre są tak krótkie, że ośmieliłabym się je nazwać tylko krótkimi przemyśleniami), tematyką, każde ma innych bohaterów, różnią się także narracją. Przyznać trzeba, że "Identyfikatory" są opowiadaniami wymagającymi od czytelnika umiejętności wyszukiwania ukrytych sensów między wierszami, czasu, który należy poświęcić każdemu opowiadaniu, bo zazwyczaj nie da się od razu wyłowić przesłania pani Sylwii.

Opowiadania te dotyczą wszystkiego: od rzeczy błahych do ważnych, a już na pewno spraw takich, które my sami znamy z życia codziennego, bowiem za bohaterów mamy: synka mamusi, który pomimo, że już się ożenił nie potrafi odciąć pępowiny, ludzi, dla których nie liczy się ludzkie cierpienie- czyhają tylko na śmierć bliskiej osoby, aby odziedziczyć po niej pokaźny spadek. Na dodatek przedstawienie rzeczy przez panią Sylwię jest tutaj bardzo wyraźne, czasami aż przerysowane. W jednym z opowiadań spotykamy się z kobietą, która zajmuje się domem, a więc jest tzw. kurą domową i właśnie tak przedstawia i jej zachowanie i jej wygląd autorka, a jej dzieci zwie kurczaczkami.

Nie wszystkie opowiadania ze zbioru przypadły mi do gustu. Jednych nie zrozumiałam, inne po prostu nie miały dla mnie sensu. Są jednak także i takie, które urzekły mnie bardzo. I myślę, że chociażby dla nich warto było zapoznać się z twórczością pani Sylwii.

"Identyfikatory" to zbiór opowiadań, którymi pani Sylwia Drożdżyk debiutuje na scenie literackiej.

Opowiadanie te są od siebie zupełnie różne. Różnice można dostrzec dosłownie we wszystkim: w długości (niektóre są tak krótkie, że ośmieliłabym się je nazwać tylko krótkimi przemyśleniami), tematyką, każde ma innych bohaterów, różnią się także narracją. Przyznać trzeba, że...