Czytałam już kiedyś tą książkę, ale przyznać muszę, że okazało się, iż niewiele z niej pamiętałam. Po „Opowieści z Narnii” sięgnęłam głównie dlatego, że bardzo spodobała mi się książka Clive S. Lewisa „Listy Starego Diabła do Młodego”, a poza tym chciałam poznać tą opowieść. Jest to książka przeznaczona dla młodszych czytelników, ale ja także starałam się w niej coś znaleźć dla siebie.
"Opowieści z Narnii" to opowieść o czwórce rodzeństwa: Piotrze, Zuzannie, Edmundzie i Łucji, którzy na czas wojny wyjechali do pewnego wielkiego domu pełnego tajemnic. Zaczęłam oczywiście od I tomu pod tytułem „Lew, Czarownica i Stara Szafa”, w którym to dzieci dopiero co poznają Narnię w której trwa wieczna zima za sprawą Białej Czarownicy, która uważa się za Królową Narnii. Na samym początku do Narnii trafia najmłodsza z czwórki rodzeństwa – Łucja, poznaje ona tam przyjacielskiego fauna pana Tumnusa -, kiedy podczas zabawy w chowanego postanowiła się schować w starej szafie. Innym razem do Narnii trafia Edmund, który z kolei trafia na Białą Czarownicę. Kiedy dzieci w czwórkę trafiają do Narnii spotykają małżeństwo bobrów, które mówią im o przybyciu Aslana. Aslan jest lwem i bogiem. Z pomocą Aslana udaje się zakończyć rządy Białej Czarownicy w Narnii, a tym samym sprawdza się przepowiednia, która mówi, że rządy Czarownicy zakończą się, gdy na tronie zasiądą Dwaj Synowie Adama i Dwie Córki Ewy.
Przyznać trzeba, że uważałam iż jestem na tą książkę za stara, ale przeczytałam ją i śmiało mogę powiedzieć, że było warto. Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i Stara Szafa są skarbnicą wartości, jakimi powinien kierować się człowiek. Clive Lewis przedstawił również w sposób przyjemniejszy dziecku postać Boga, tu ukazaną z pomocą lwa Aslana, który przybywa by wyzwolić swój lud, gdy ten tego najbardziej potrzebuje. W tej historii każdy znajdzie coś dla siebie, zarówno ten młodszy jak i ten starszy, jest to bowiem opowieść uniwersalna, która zmusza do drobnej refleksji.
Kiedy poważnie wciągnęłam się w lekturę pierwszego tomu "Opowieści z Narnii" okazało się, że to już koniec i teraz czeka mnie już tom drugi: "Książę Kaspian". Była to książka idealna na chłodne, zimowe wieczory i kiedyś w dalekiej przyszłości do niej powrócę.

Czytałam już kiedyś tą książkę, ale przyznać muszę, że okazało się, iż niewiele z niej pamiętałam. Po „Opowieści z Narnii” sięgnęłam głównie dlatego, że bardzo spodobała mi się książka Clive S. Lewisa „Listy Starego Diabła do Młodego”, a poza tym chciałam poznać tą opowieść. Jest to książka przeznaczona dla młodszych czytelników, ale ja także starałam się w niej coś...