Lowa Pomadow, redaktor gazety aspirującej do miana pisma uniwersytecko - filozoficznego spędza dnie na spotykaniu się ze znajomi z pracy i piciu – piciu w pracy, po pracy, przed pracą, kiedy tylko się da. Są lata 70, jesteśmy w Moskwie i wraz z Lową wędrujemy brzydkimi, brudnymi uliczkami od pubu do autobusu, od autobusu do znajomych, od znajomych do ciemnych zaułków, a wszystko to chwiejnym krokiem i w zamroczeniu alkoholowym.

Lowa obraca się w środowisku pseudointeligentów przekonanych o własnej wiedzy i mądrości, filozofujących nad kieliszkiem. Sam jest przekonany, że na pewno wynalazł jakąś wielką teorię, tylko wystarczy przysiąść, wziąć się do czytania książek, opisać do wszystko wraz z bibliografią i wtedy na pewno osiągnie coś wielkiego, nie tak jak niektórzy, co piszą tylko pseudo inteligenckie bzdury...! Tylko najpierw trzeba skończyć pić, ale co to jest dla kogoś tak wspaniałego jak Lowa...? Troszkę nie wychodzi, ale jutro już na pewno się uda!

„Krokodyl” to bardzo dobry obraz pijaństwa: przekonania, że można skończyć pić, gdy tylko się chce, tłumaczenia, dlaczego się pije, okłamywania samego siebie, hipokryzji i usprawiedliwiania się. Lowa dla i z powodu alkoholu odsunął się od dawnych, nie pijących znajomych, którzy skupili się na karierze, ale w tym dobrym znaczeniu tego słowa, bo spełniali marzenia o pisaniu zamiast pić z tymi, co udają przyjaciół jeśli ktoś stawia wódkę. Książka porusza jednak nie tylko problem pijaństwa, ale także ogólnego upadku moralności, mówiąc o porzucaniu ciężarnych kobiet, o braku odpowiedzialności, o kłamstwach, braku szacunku, dbaniu tylko o własny interes i nieliczeniu się z bliskimi. A patrząc na Lowę, widzimy obraz całego rosyjskiego społeczeństwa, które Autor ostro krytykuje.

W tym wszystkim tkwi tytułowy krokodyl, którego postać pewnego dnia Lowa ujrzał i od tego czasu ciągle o krokodylach słyszy i czuje się wręcz przez nie prześladowany. Według mnie jest on symbolem tej części naszej natury, która tkwi gdzieś uśpiona pod powłoczką cywilizacji, ale można ją obudzić, a wtedy może na nas sprowadzić zagładę – być może jest symbolem tego, że złe postępowanie sprowadzi na nas zło, a być może kary za zło. Trochę moralizująco i bajkowo, ale to jedna z tych bajek, w których widzimy głównie brud i brzydotę ludzkiej duszy.

Książkę czyta się szybko i lekko, nie wymaga ona bardzo wiele skupienia, można ją właściwie w trzy wieczory pochłonąć. Jest to bardzo dobra powieść o piciu i upadku człowieka, nie wybitna, ale zdecydowania godna polecenia.

P.S. Wydanie jest cudne. Kwadratowa książeczka z rysunkami krokodyli na twardym papierze przy okładce, a gdy do akcji wkracza krokodyl, obok tekstu są jego rysunki. Aż budzi się moje wewnętrzne dziecko :) , mimo że książka uśmiechu wywołać nie miała, no chyba że ten gorzki...

Lowa Pomadow, redaktor gazety aspirującej do miana pisma uniwersytecko - filozoficznego spędza dnie na spotykaniu się ze znajomi z pracy i piciu – piciu w pracy, po pracy, przed pracą, kiedy tylko się da. Są lata 70, jesteśmy w Moskwie i wraz z Lową wędrujemy brzydkimi, brudnymi uliczkami od pubu do autobusu, od autobusu do znajomych, od znajomych do ciemnych zaułków, a...