Premiera była w sobotę. W ostatnią sobotę ferii zimowych. Pobudka o piątej rano by w zaspach i autobusem jechać do księgarni i być przed premierą...Mama krzyczała na mnie i siostrę, że jest mróz, że ciemno, że mamy wracać do łożek a nie iść po książkę, której przecież nie braknie za kilka godzin.
O szóstej rano wyszłyśmy z domu by dotrzeć na siódmą i mieć jeszcze nieco czasu. Dzielnie drepczemy z siostrą by zdążyć na czas. Przeszywające zimno, ciężar jakim było oddychanie w lodowatym powietrzu, ani śnieg sięgający kolan nie zniechęca. Kiedy dzierżę w swoich łapkach najnowszy tom zaczyna wstawać słońce. Jest przepiękny wschód słońca. Ciężar książki jest mocno odczuwalny, a przyjemny zapach farby drukarskiej wynagradza cały trud zimowego szaleństwa. Spędziłam cały weekend czytając. Odpuściłam sobie sen - w końcu książka ważniejsza. W niedzielę nie udało mi się jej dokończyć, a następnego dnia do szkoły.Siostra powiedziała, że jeśli nie powiem mamie - pozwoli mi zostać w domu i dokończyć czytać. Zostałam i skończyłam.
O wagarach na rzecz książki przyznałam się mamie w maju w zeszłym roku.

Premiera była w sobotę. W ostatnią sobotę ferii zimowych. Pobudka o piątej rano by w zaspach i autobusem jechać do księgarni i być przed premierą...Mama krzyczała na mnie i siostrę, że jest mróz, że ciemno, że mamy wracać do łożek a nie iść po książkę, której przecież nie braknie za kilka godzin.
O szóstej rano wyszłyśmy z domu by dotrzeć na siódmą i mieć jeszcze nieco...