Kiedy najciekawszą postacią książki okazuje się gadający koń, to znaczy, że mamy problem. The Star-Touched Queen niestety rozczarowała mnie na całej linii, a naprawdę chciałam ją polubić.

Bohaterowie są niesamowicie płascy i słabo zarysowani. Po całej powieści nie wiem praktycznie nic o Amarze (poza suchymi faktami ważnymi dla fabuły), a Maya to porażka na całej linii. Dziewczyna spędza większość czasu kierując się impulsywnymi wybuchami złości na plotki, które jej podsuwa otoczenie i w które z jakiegoś powodu bezgranicznie wierzy. Z jednej strony jest obrażona na Amara i mu nie ufa, bo ten jej nic nie mówi, ale z drugiej w jednej chwili robi dokładnie to co chce inna podejrzana osoba "bo tak". I tak przez całą powieść - szczerze mówiąc, gdyby nie jej głupie zachowanie, to książka skończyłaby się dokładnie w połowie najnormalniejszym happy endem. Swoją drogą wątek miłosny też wypada słabo - niby instalove jest tutaj uzasadnione fabularnie, ale to, że coś jest wyjaśnione, nie znaczy, że będzie wzbudzało jakiekolwiek emocje.
Budowanie świata też niestety leży. TSTQ oparta jest na wierzeniach Indii, co samo w sobie byłoby niesamowicie interesujące... gdyby nie fakt, że absolutnie nic z tego nie rozumiałam. Wszystko jest przedstawione w taki sposób, że moja wyobraźnia absolutnie nie wiedziała co z tym zrobić. Abstrakcja jest fajna, ale do pewnego stopnia.
Ostatnim gwoździem do trumny jest natomiast sam styl Pani Chokshi. Język tu użyty jest tak poetycko kwiecisty, że może i w pierwszych rozdziałach wydaje się to na swój sposób piękne i magiczne... ale po dziesięciu mamy ochotę wyrzucić książkę na okno. Tutaj absolutnie nic nie jest podane czarno na białym - metafora goni metaforę, a żeby tego było mało są one tak "głębokie", że w większości ciężko zauważyć ich dno. Opisy, dialogi, wszystko jest tak napisane, przez co człowiek nie ma ani chwili wytchnienia, żeby sobie to jakoś logicznie poukładać w głowie (i jak mówiłam, wyobraźnia zwyczajnie w tym grzęźnie).

Pewnie powieść ta znajdzie swoich amatorów, bo koniec końców nie jest totalnie zła, ale jak dla mnie mamy tu za duży przerost formy nad treścią, żebym mogła się nią cieszyć.

https://lisiwrona.wordpress.com/

Kiedy najciekawszą postacią książki okazuje się gadający koń, to znaczy, że mamy problem. The Star-Touched Queen niestety rozczarowała mnie na całej linii, a naprawdę chciałam ją polubić.

Bohaterowie są niesamowicie płascy i słabo zarysowani. Po całej powieści nie wiem praktycznie nic o Amarze (poza suchymi faktami ważnymi dla fabuły), a Maya to porażka na całej linii....