Tematyka fascynująca. Pomimo, że z racji wykształcenia coś tam o zwierzętach wiem ;) to o sokolnictwie nie miałam bladego pojęcia.
Ptaki drapieżne fascynują ludzi od wieków, ale oswajanie ich i wykorzystywanie do polowań to mistycyzm, sport i sztuka sama w sobie. Poznanie jej tajników na pewno było dla mnie bardzo interesujące.
Jednak sama książka mnie nie porwała. Jest niebywale nudna i jak dla mnie niespójna. Główna bohaterka opisuje swoje zmagania z ptakiem i żałobą, ale jednocześnie bardzo dużo czasu poświęca Panu Whitowi, który swego czasu popełnił książkę (The Goshawk) o oswajaniu jastrzębia i tym jak nieudolnie to robił. I choć potem dowiadujemy się, że pan ten w końcu stał się poważanym sokolnikiem to najwięcej tu mówi się o Jego nieszczęsnej pierwszej próbie. Mam wrażenie, że robione jest to, aby pokazać "ja nie jestem taka zła", pocieszyć się, że można przecież robić to gorzej.
Nie wiem, do mnie to nie przemawia.
Ani to opis szlachetnej sztuki, ani rozważania nad zmaganiem z żałobą. Takie niewiadomoco ;)
(daje jedną gwiazdkę więcej za tematykę)

Tematyka fascynująca. Pomimo, że z racji wykształcenia coś tam o zwierzętach wiem ;) to o sokolnictwie nie miałam bladego pojęcia.
Ptaki drapieżne fascynują ludzi od wieków, ale oswajanie ich i wykorzystywanie do polowań to mistycyzm, sport i sztuka sama w sobie. Poznanie jej tajników na pewno było dla mnie bardzo interesujące.
Jednak sama książka mnie nie porwała. Jest...