To jest jeden z tych kryminałów Fossum, gdzie na samym początku poznajemy mordercę. Cała narracja skupia się wokół jego osoby. O ofierze dowiadujemy się bardzo niewiele. Komisarz Sejer pojawia się dopiero po przeczytanych 60% książki, zaś jego partner Skarre w ogóle.

Całość jest dość nudna i absolutnie niczym nie zaskakuje, tak jak to było w pierwszym tomie "Oko Ewy", gdzie pomimo narracji koncentrującej się na morderczyni, na końcu czekała na czytelnika pewna niespodzianka. Tutaj niespodzianki nie ma. W zasadzie jest to studium życia zniszczonego przez uzależnienie od hazardu i rozpaczliwe próby zdobycia pieniędzy potrzebnych do odzyskania przychylności córki, które w końcu popychają bohatera do morderstwa.

Momentami przypominała mi się czytana dawno temu "Zbrodnia i kara". Bohater podobnie jak Raskolnikow racjonalizuje i umniejsza swój postępek. Jednak w przeciwieństwie do Raskolnikowa do końca nie przyjmuje do siebie ciężaru popełnionego morderstwa.

Moim zdaniem jest to najsłabsza książka Fossum.

To jest jeden z tych kryminałów Fossum, gdzie na samym początku poznajemy mordercę. Cała narracja skupia się wokół jego osoby. O ofierze dowiadujemy się bardzo niewiele. Komisarz Sejer pojawia się dopiero po przeczytanych 60% książki, zaś jego partner Skarre w ogóle.

Całość jest dość nudna i absolutnie niczym nie zaskakuje, tak jak to było w pierwszym tomie "Oko Ewy",...