"Tak długo snujemy plany i tak często to, czy jesteśmy szczęśliwi zależy od czegoś, co dopiero będzie. A tak naprawdę mamy tylko ten dzień, który trwa."

Ta książka zapis osobliwych spotkań z pacjentami paliatywnymi. Podczas ostatnich dni życia w rozmowach na łożu śmierci opowiadali o swoim życiu dzieląc się jego cieniami i blaskami. Nie wszyscy żałowali. Niektórzy mówili, że zrobiliby coś inaczej, ale nie gryźli się z tym. Inni byli zadowoleni z życia, które dane im było przeżyć. Wielu żałowało różnych rzeczy i właśnie o tym chciało powiedzieć. Chcieli podzielić się swoimi refleksjami.
(...)Żałuję, że nie miałam odwagi żyć tak, jak chciałam, że żyłam tak, jak oczekiwali inni. Nie zrobiłam tego, czego pragnęłam.(...) Szkoda, że tak zależało mi na tym, co o mnie pomyślą inni. Nie miałem odwagi walczyć o lepsze życie. Za dużo pracowałem, nie umiałem zachować równowagi.(...) Nie umiałem wyrazić tego, co czułem. Balem się otworzyć i zdobyć na szczerość. Bałem się bólu, którego mogło mi to przysporzyć.(...) Żałuję, że straciłam kontakt z przyjaciółmi. Nie wiedziałam jak cenna jest przyjaźń, jak bardzo mi jej brakowało.(...)
Te wyznania padały najczęściej. Ale było ich dużo więcej. To skłania do refleksji nad kruchością życia ludzkiego. Może już czas się obudzić i zacząć żyć?

Znaczna część książki to historia życia autorki. Jej wzloty i upadki. Włóczykijstwo, opieka nad nieuleczalnie chorymi i samotnymi, podróże, epizod z narkotykami, praca z więźniarkami, głęboka depresja, ciągłe przeprowadzki, kursy pisania piosenek, medytacja, wreszcie spełnienie i szczęśliwe życie rodzinne. Z jej opowieści płyną pewne wnioski: to, czy jest się szczęśliwym to kwestia świadomego wyboru, którego należy dokonywać codziennie. Należy dostrzegać wszelkie dobrodziejstwa i cieszyć się chwilą na tyle, na ile się da.

Niewątpliwie to lektura uwrażliwiająca na drugiego człowieka. Dzięki niej jeszcze bardziej doceniam służbę zdrowia i osoby zajmujące się chorymi. Powinniśmy uczyć się od nich empatii oraz okazywania współczucia.

"Jeśli ktoś daje ci prezent, a ty go nie otwierasz, to do kogo on należy? Oczywiście, że do ofiarodawcy. Tak samo jest ze słowami, które ktoś niesprawiedliwie wygłasza."
"Nikt nie może dać ci szczęścia ani cię go pozbawić, jeśli mu na to nie pozwolisz."
"Nie przejmuj się drobiazgami. One nie mają znaczenia. Liczy się tylko miłość. Jeśli zapamiętasz, że miłość jest wszędzie, czeka cię dobre życie."

"Tak długo snujemy plany i tak często to, czy jesteśmy szczęśliwi zależy od czegoś, co dopiero będzie. A tak naprawdę mamy tylko ten dzień, który trwa."

Ta książka zapis osobliwych spotkań z pacjentami paliatywnymi. Podczas ostatnich dni życia w rozmowach na łożu śmierci opowiadali o swoim życiu dzieląc się jego cieniami i blaskami. Nie wszyscy żałowali. Niektórzy mówili,...