Bezpośrednia kontynuacja poprzedniego tomu. Po dramatycznym odejściu współczesnego Cyclopsa z nowymi uczniami, młodzi mutanci ruszają w ślad za Mystique.

Tożsamość nowego ucznia Cyclopsa z jednej strony była bardzo przewidywalna, ale z drugiej strony logiczna – czuje się jednak trochę rozczarowany. Jednak aby dowiedzieć się jak potoczy się dalej ten wątek, trzeba czytać serię „Uncanny X-men”.

W tym tomie, podobnie, jak to było w poprzednim tomie, dochodzi do konfrontacji z Avengers, tym razem z inkarnacją z serii „Uncanny Avengers”. Ze względu na skład tego zespołu przemieszany z członkami X-men, spotkanie jest zaskakująco interesujące. Bardzo fajnie wypada dialog pomiędzy Havokiem a młodym Cyclopsem. Podobała mi się również konfrontacja ze Scarlet Witch, która skutecznie pokazała wszystkie niekonsekwencje finału komiksu „Avengers kontra X-men”. Warto tu też tu wspomnieć, że pewne wydarzenie z serii o Avengers zostaje omówione na łamach tomu – owocuje to bardzo przejmującą przemową w wykonaniu Kitty Pryde.

Starcie z drużyną Mystique wypada bardzo efektownie i pomysłowo, ale tym razem Immonnen nie postarał się – czasami dochodzi od niezamierzonych deformacji postaci. Mam nadzieję, że to tylko chwilowy spadek formy.

Koniec tomu zajmuje zeszyt, który zawiera w sobie bardziej spokojną historię, skupioną na warstwie obyczajowej. Mamy tutaj wycieczkę Cyclopsa i Icemana na miasto, gdzie zaprzyjaźniają się z miejscową młodzieżą – wypada bardzo sympatycznie. Gorzej jest, jeżeli chodzi wspólny wątek Jean i Beastów – pojawił się tu kontrowersyjny pomysł totalnie z czapy, który scenarzysta wprowadził chyba tylko po to żeby narobić rozgłosu. Szkoda, że zamiast tego nie poświęcił więcej czasu na spotkanie Jean z Rachel Summers, które zostało sprowadzone jedynie do dowcipu. Tę część tomu rysuje David Lafuente – jego lekko karykaturalna kreska idealnie pasuje do historii obyczajowej, bo nie wyobrażam sobie scen akcji w jego wykonaniu.

Podsumowując, nierówny tom – rozczarowuje przede wszystkim ostatni zeszyt, gdzie scenarzysta powinien sobie świetnie poradzić z warstwą obyczajową. Także rysunki są gorsze niż zazwyczaj. Jednak ogólnie może być.

Bezpośrednia kontynuacja poprzedniego tomu. Po dramatycznym odejściu współczesnego Cyclopsa z nowymi uczniami, młodzi mutanci ruszają w ślad za Mystique.

Tożsamość nowego ucznia Cyclopsa z jednej strony była bardzo przewidywalna, ale z drugiej strony logiczna – czuje się jednak trochę rozczarowany. Jednak aby dowiedzieć się jak potoczy się dalej ten wątek, trzeba czytać...