Horimiya 5 ♡

Po prawie całej szkole zaczyna krążyć plotka związana z tym, że Kyoko Hori spotyka się z Izumi Miyamurą.
Reputacja dziewczyny zmienia się diametralnie, a niektórzy uczniowie zaczynają obgadywać ją za plecami.

Aby nie dopuścić do większego rozgłosu i zarazem wyjaśnić zaistniałą sytuację, Izumi postanawia zmienić swój wygląd.
Nie chce dłużej ukrywać przed wszystkimi swoich tatuaży oraz kolczyków.

Pewnego dnia przychodzi na zajęcia odmieniony, a uczniowie nie mogą oderwać od niego oczu (zwłaszcza dziewczyny, które wcześniej omijały chłopaka szerokim łukiem).

Hori nie jest zadowolona zbytnio z tego powodu, ale stara się uszanować jego niespodziewaną decyzję.

Horimiya 5 ♡

Po prawie całej szkole zaczyna krążyć plotka związana z tym, że Kyoko Hori spotyka się z Izumi Miyamurą.
Reputacja dziewczyny zmienia się diametralnie, a niektórzy uczniowie zaczynają obgadywać ją za plecami.

Aby nie dopuścić do większego rozgłosu i zarazem wyjaśnić zaistniałą sytuację, Izumi postanawia zmienić swój wygląd.
Nie chce dłużej ukrywać przed...

Każdy skrywa przed światem swoje drugie oblicze, które zarezerwowane jest tylko dla kogoś naprawdę bliskiego. Nie inaczej jest w przypadku dwójki japońskich licealistów: Kyoko Hori i Izumi Miyamura. Ona ułożona, zawsze uśmiechnięta, urodziwa, niebywale popularna pośród rówieśników dziewczyna, która w domowym zaciszu zamienia się w niebywale agresywną „panią domu” z zapędami sadystycznymi. On gburowaty odludek, który stroni od towarzystwa i przez wielu nazywany jest „dziwnym otaku”, skrywający pod dłuższymi włosami liczne kolczyki, a w swoim wnętrzu niebywałe ciepło, uczuciowość i łagodny przyjacielski charakter. Nie trzeba chyba dodawać, że strzała amora dosięgnie serc obu bohaterów, dobitnie pokazując, że miłość może połączyć nawet dwie zupełnie różne osoby.

Wszystko zaczyna się w momencie, kiedy „nieznajomy” chłopak z modną grzywką i nadmiarem kolczyków, odprowadza do domu młodszego brata Kyoko, który miał bliskie spotkanie z twardą ulicą. Dosyć specyficzny wygląd nastolatka kontrastuje z jego bardzo ułożonym i dobrotliwym zachowaniem. Hori w podziękowaniu za pomoc, zaprasza go do środka na filiżankę herbaty. Szybko okazuje się, że nieznajomy zna jej imię. Na twarzy dziewczyny pojawia się jeszcze większe zaskoczenie, kiedy okazuje się, że owym dobrym samarytaninem jest nie kto inny jak Miyamura, szkolny dziwny otaku, którego wszyscy unikają. Odkrycie przez oboje swoich skrywanych „oblicz”, staje się początkiem dosyć specyficznej znajomości, która ewoluuje w coś o wiele poważniejszego.

Bądźmy szczerzy scenariusz mangi do najbardziej ambitnych i rewolucyjnych nie należy. Znaleźć można tutaj całą masę elementów, które już wcześniej pojawiały się w dziesiątkach podobnych pozycji. Bynajmniej nie oznacza to jednak, że tytuł jest zły, przecież w niektórych kwestiach trudno wymyślić na nowo koło. Autorka oryginalnej internetowej historii skrywająca się pod pseudonimem HERO zdecydowała się wykorzystać pewne sprawdzone schematy, umiejętnie je jednak modelując i dopasowując do swoich potrzeb. Dzięki temu udało jej się stworzyć historię, którą pochłania się z naprawdę dużą dozą przyjemności. O jakości fabuły świadczy przecież sama decyzja wydania wersji tomikowej. Dodatkowo historia od samego początku emanuje specyficznym „ciepłem”, dzięki któremu pewna infantylność opowieści nie jest tak mocno zauważalna przez bardziej dojrzałego czytelnika.


Sam schemat mangi jest dosyć prosty, pokazanie rozkwitającej miłości dwójki nastolatków (recenzowane pierwsze pięć tomów),włącznie z pewnym problemami pierwszego związku. Wszystko to podane w japońsko szkolnej otoczce ze sporą dawką świetnego humoru. Fabuła w pewnych kwestiach jest oszczędna, pozwalając czytelnikowi na pewną dozę domysłów, w innych zaś pokazuje bardziej szczegółowo o „zwykłą codzienność” bohaterów i ich poczynania. Tempo prowadzanie historii jest stonowane, wszystko dzieje się bez niepotrzebnego pośpiechu z wyraźnie dając do zrozumienia czytelnikowi, że troszkę tomów do czytania tutaj będzie.

Zdecydowanie jednym z najważniejszych i najlepszych aspektów mangi są jej bohaterowie. Na pierwszym planie oczywiście błyszczą Hori i Izumi, którym związek jest tutaj naprawdę bardzo dobrze pokazany, bez całej masy mangowych podkolorowań (chociaż kilka infantylnych momentów się tutaj znajdzie). Nie można oczywiście zapomnieć o całym gronie dosyć wyrazistych postaci drugoplanowych (począwszy od kolegów owej dwójki po ich rodziców),którzy wywierają swój wpływ na treść historii, dodatkowo stając się jednym z najistotniejszych elementów warstwy humorystycznej (przy której naprawdę trudno w niektórych chwilach powstrzymać mimowolnie pojawiający się uśmiech na twarzy).

Oprawą graficzną tomikowego wydania zajęła się Daisuke Hagiwara i wykonała ona kawał solidnej pracy. Rysunki są co prawda dosyć proste w swojej stylistyce, jednak to w ich niepozorności tkwi cała ich siła. Zarówno projekty postaci, jak i pojawiające się od czasu do czasu tła, potrafią przykuć wzrok pokazując, że artystka dba o szczegółowość niektórych elementów, nadając kolejnym planszą wyrazistej estetyki. Zdecydowanie jednak największy swój kunszt pokazuje on w scenkach humorystycznych, które świetnie podkreślają cały klimat komiksu. W kwestiach wizualnych należy również wspomnieć o obwolutach rodzimego wydania, które potrafią przykuć wzrok potencjalnego czytelnika, zarówno jeśli chodzi o grafikę główną, jak i kolorowe grzbiety.

Cała recenzja na PopKulturowy Kociołek

https://gameplay.pl/news.asp?ID=122288

Każdy skrywa przed światem swoje drugie oblicze, które zarezerwowane jest tylko dla kogoś naprawdę bliskiego. Nie inaczej jest w przypadku dwójki japońskich licealistów: Kyoko Hori i Izumi Miyamura. Ona ułożona, zawsze uśmiechnięta, urodziwa, niebywale popularna pośród rówieśników dziewczyna, która w domowym zaciszu zamienia się w niebywale agresywną „panią domu” z zapędami...

Miyamura odważa się zmienić swój image, obcinając włosy i odkrywając dziurki w uszach. Hori, chcąc nie chcąc, musi zaakceptować odważny krok swojego chłopaka. Nasuwa się tylko jedno pytanie: czy osoba, która całe życie egzystowała z dala od wszystkich, odnajdzie się w nowej sytuacji? Co więcej, serce zabije mocniej nie tylko Hori i Miyamurze. Kto jeszcze odkryje swoje uczucia przed innymi?

Zacznę od tego, co rzadko robię przy recenzji mang. Wszystkie okładki zazwyczaj mi się podobają, jednak w HoriMiya są po prostu piękne, w swojej prostocie. Jak zdążyliście już zauważyć, poprzednie tomy również miały tylko postacie na okładce i nic więcej!

Co do głównych bohaterów. Bardzo podobał mi się sposób, w jaki autorzy mangi, ukazali miłość, pomiędzy osobami, które wchodzą w dorosłe życie. W każdym następnym tomie zauważyłam ogromną zmianę w zachowaniu Hori. To, w jaki sposób ukazuje miłość, jak traktuje ukochaną osobę i — co najważniejsze — poznaje samą siebie. Dodatkowo Miyamura odnajduje, głęboko skrywaną, odwagę.

Dodatkowym plusem jest fakt, że manga nie skupia się wyłącznie na dwóch osobach. Poznajemy rodzinę Hori, znajomych Miyamury. Czasami, to właśnie oni, stają się głównymi postaciami historii. Poznamy między innymi nieśmiałą okularnicę, zakochaną w pewnym radosnym chłopaku. Przewodniczącego, mającego swoje głęboko skrywane lęki i wielką, ale delikatną miłość do niezdarnej dziewczyny. Czy nie brzmi to świetnie?

Poczucie humoru w mandze — czyli to, co bukku lubi najbardziej. Nie raz wycierałam łzy ze śmiechu, czytając "HoriMiya". Autorzy genialnie wpletli żarty dialogowe, jak i sytuacyjne. To, w jaki sposób bohaterowie wpadają w pewne niezręczne sytuacje, albo fakt, że mają bardzo wybujałą wyobraźnię — powoduje tylko dodatkowe śmieszne zdarzenia.

Świat przedstawiony w komiksie kompletnie nie różni się od naszego. Spokojnie można powiedzieć, że w mandze barwnie została ukazana, nasza szara, nudna rzeczywistość. W taki sposób potrafią zrobić tylko autorzy, którym, zamiast krwi, w żyłach jest manga ;)

Ostatnie, na co patrzę przed wyborem mangi, jest kreska. "HoriMiya" została pięknie narysowana. To jedna z tych mang, gdzie żałuje się, że jest czarno-biała.

Po powyższej recenzji trudno nie polecać komiksu. Manga na serio warta uwagi. Z jednej strony zabawna z genialnymi bohaterami. Z drugiej zaś strony, piękna kreska, ciekawa historia i nietuzinkowa miłość. Jeżeli poszukujecie lekkiego komiksu, na nadchodzącą ciepłą wiosnę, "HiroMiya" to genialny wybór.

Miyamura odważa się zmienić swój image, obcinając włosy i odkrywając dziurki w uszach. Hori, chcąc nie chcąc, musi zaakceptować odważny krok swojego chłopaka. Nasuwa się tylko jedno pytanie: czy osoba, która całe życie egzystowała z dala od wszystkich, odnajdzie się w nowej sytuacji? Co więcej, serce zabije mocniej nie tylko Hori i Miyamurze. Kto jeszcze odkryje swoje...

CZAS ZMIAN

Piąty tom „Horimiyi” przynosi sporo zmian. Nie tylko jeśli chodzi o życie bohaterów (chociaż tych oczywiście także nie brakuje),ale także w samej mandze. Tym razem wszystkiego jest więcej, fabuła podzielona została na mniejsze epizody, a humor został tak zintensyfikowany, że nie mogłem przestać się śmiać. Wszystko to, w połączeniu z emocjami i świetną fabułą, dało najlepszy z dotychczasowych tomów serii i sprawiło, że perspektywy na ciąg dalszy wyglądają jeszcze lepiej, niż dotychczas.

Miyamura postanowił się zmienić. Ściął włosy, nie ukrywa już dziurek w uszach, ale to wzbudza zainteresowanie kolegów, a także nauczycieli, co może mu przysporzyć kłopotów. Na szczęście jego relacje z Hori rozwijają się coraz bardziej, dobrze układa mu się z jej rodzicami, czy coś może zagrozić ich relacji? Na horyzoncie pojawia się Sawada, dziewczyna bardzo podobna do Hori, która nie ukrywa swoich uczuć ani emocji – nie może doczekać się, żeby Miyamura zerwał ze swoją dziewczyną, chodzi za nim krok w krok, a kiedy na dobre pojawia się w życiu pary, zaczyna się prawdziwy cyrk! Bardziej drażniąca niż ojciec Hori, uparta i zdesperowana, okazuje się skrywać smutna historię życia, a do tego Miyamura odkrywa, gdzie Sawada mieszka, co stanowi dla niego niemały szok. Jak poukładają się losy tej szalonej gromadki? I co jeszcze szykuje dla nich życie?

To zdecydowanie najlepszy i najśmieszniejszy z dotychczasowych tomów „Horimiyi”. Aż szkoda, że postać Sawady znika dość szybko, bo należała jej się jedna z wiodących ról. Ale miejmy nadzieję, że to irytujące dziewczę powróci jeszcze – w końcu wiele rzeczy na to wskazuje, a zamieszanie i emocje, jakie ona wywołuje, po prostu urzekają. Już sama jej obecność i to, co wnosi wystarczyłyby, żeby ten tom był bardzo udany (tak samo, jak sprawiło to pojawienie się ojca Hori w poprzedniej części),na szczęście autorka nie poprzestała tylko na tym.

Wątek miłości głównych bohaterów jest wiec rozwijany (poważnym i bardzo emocjonującym momentem jest wyjazd Miyamury na pogrzeb, czym zamartwia się Hori),temat przyjaciół także, a dodatkowo pojawia się rozdział złożony z króciutkich, humorystycznych epizodów, w których poznajemy pasję Hori polegająca na czyszczeniu uszu innym oraz co potrafi zdziałać jej masaż. Przy czytaniu tych ostatnich perypetii trudno jest powstrzymać ataki śmiechu, a całość, choć nie jest historią tak spójną, jak wcześniej, po prostu zachwyca.

Dodajcie do tego tradycyjną, znakomitą, lekką kreskę, dużo uroku i słodkości i otrzymacie tom, który powinien przeczytać każdy miłośnik serii. A przy okazji także każdy, kto lubi wzruszające i rozśmieszające do łez opowieści obyczajowo-romantyczne. On sam potrafi przekonać do przeczytania „Horimiyi” w całości, co zdecydowanie warto jest zrobić. Dlatego też polecam bardzo gorąco!

Recenzja opublikowana na moim blogu: http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/07/05/horimiya-05-hero-daisuke-hagiwara/

CZAS ZMIAN

Piąty tom „Horimiyi” przynosi sporo zmian. Nie tylko jeśli chodzi o życie bohaterów (chociaż tych oczywiście także nie brakuje),ale także w samej mandze. Tym razem wszystkiego jest więcej, fabuła podzielona została na mniejsze epizody, a humor został tak zintensyfikowany, że nie mogłem przestać się śmiać. Wszystko to, w połączeniu z emocjami i świetną fabułą,...

fajna jak poprzednie, tylko, że dupy nie urywa ale i tak nie dam 6 haha

fajna jak poprzednie, tylko, że dupy nie urywa ale i tak nie dam 6 haha

Czytało mi się ten tom gorzej od poprzedniego, nowa bohaterka nie była szczytem moich marzeń i do tego poprowadzona w taki sposób.

Czytało mi się ten tom gorzej od poprzedniego, nowa bohaterka nie była szczytem moich marzeń i do tego poprowadzona w taki sposób.

Piąty tomik jak zwykle sprawia tyle frajdy! Ciekawe co się później zdarzy?

Piąty tomik jak zwykle sprawia tyle frajdy! Ciekawe co się później zdarzy?