Ulica mnie woła. Życiorysy z Limy

Okładka książki Ulica mnie woła. Życiorysy z Limy
Beata Szady Wydawnictwo: Czarne Seria: Reportaż reportaż
176 str. 2 godz. 56 min.
Kategoria:
reportaż
Seria:
Reportaż
Wydawnictwo:
Czarne
Data wydania:
2016-03-09
Data 1. wyd. pol.:
2016-03-09
Liczba stron:
176
Czas czytania
2 godz. 56 min.
Język:
polski
ISBN:
9788380492592
Tagi:
Peru Lima bieda dzieci ulicy literatura faktu literatura polska prawa dziecka reportaż slumsy ubóstwo
Średnia ocen

                6,8 6,8 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Okładka książki Pismo. Magazyn opinii nr 4 (76) / 2024 Łukasz Barys, Wojciech Bonowicz, David Brooks, Kasia Drewek, Hanka Grupińska, Magdalena Kicińska, Christian Kobluk, Zuzanna Kowalczyk, Karolina Lewestam, Tomasz Szymon Markiewka, Karolina Przewrocka-Aderet, Redakcja magazynu Pismo, Adrienne Rich, Beata Szady, Piotr Szulc, Piotr Tracz, Arvis Viguls
Ocena 6,8
Pismo. Magazyn... Łukasz Barys, Wojci...
Okładka książki Pismo. Magazyn opinii nr 5 (65) / 2023 Nora Bossong, Natasha Brown, Ulrike Draesner, Magdalena Kicińska, Paweł Kicman, Zuzanna Kowalczyk, Artur Kurasiński, Karolina Lewestam, Emilie Pine, Redakcja magazynu Pismo, Beata Szady
Ocena 7,3
Pismo. Magazyn... Nora Bossong, Natas...
Okładka książki Pismo. Magazyn opinii nr 11 (59) 2022 Joanna Bator, Karolina Breguła, Edyta Bystroń, Maria Cyranowicz, Gaja Grzegorzewska, Tomasz Grzyb, Zuzanna Kowalczyk, Karolina Lewestam, Jakub Małecki, Marcin Napiórkowski, Wojciech Plewiński, Kacper Pobłocki, Redakcja magazynu Pismo, Beata Szady, Monika Szewczyk-Wittek, Katarzyna Szyngiera, Mirosław Wlekły
Ocena 7,2
Pismo. Magazyn... Joanna Bator, Karol...
Okładka książki Pismo. Magazyn opinii, nr 8 (56) / sierpień 2022 Sylwia Chutnik, Bernardine Evaristo, Katarzyna Kazimierowska, Iza Klementowska, Zuzanna Kowalczyk, Karolina Lewestam, Aleksandra Lipczak, Maciej Marcisz, Jarosław Mikołajewski, Redakcja magazynu Pismo, Beata Szady
Ocena 7,5
Pismo. Magazyn... Sylwia Chutnik, Ber...

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
6,8 / 10
205 ocen
Twoja ocena
0 / 10

Opinia

avatar
1195
912

Na półkach:

Kradną, wąchają klej i prostytuują się. Nie odróżniają dobra od zła. Myślą o dniu dzisiejszym, zapominając o jutrze. Nie dbają o wykształcenie, nie liczą na dobrą pracę. Żyją na i dla ulicy. Biedne dzieci Limy.

W swoim reportażu Szady zwraca uwagę na główne problemy, z którymi zmaga się współczesna Lima, biorąc pod uwagę przed wszystkim sytuację żyjących tam dzieci. Przedstawiając kolejno szereg historii, zwraca uwagę czytelnika na sprawy paskudne oraz niewygodne, skupiając się na problematyce wciąż żywej i aktualnej. Z jej książki wyłania się obraz brutalnej rzeczywistości i miasta, które nie oszczędza swoich mieszkańców.

„Ministerstwo szacuje, że żyjących i pracujących na ulicy dzieci poniżej czternastego roku życia jest w Peru milion sześćset tysięcy”.

Wiele razy podczas czytania musiałam robić sobie przerwy. Niezwykle ciężko było mi zebrać myśli i pogodzić się z przedstawianymi przez autorkę faktami. Bo jak uwierzyć, że tak wielu ludzi może żyć w tak ciężkich warunkach i w tak wielkiej biedzie? Jak pogodzić się z tak wielkimi skrajnościami i zaakceptować, że jedni ociekają w luksusy, a drudzy żyją na ulicy? Jak przejść nad tymi informacjami do porządku dziennego?

Szady przybliża realia, o których prawdopodobnie wielu z nas wolałoby nie słyszeć oraz jak najszybciej zapomnieć. Tylko że przywołując historie faktycznie żyjących ludzi obarcza nas ciężarem i pewną odpowiedzialnością. Zmusza do myślenia i zadawania pytań. Nie pozwala na obojętność i bierność. Kilkakrotnie zastanawiałam się, jakie są powody stale rosnących nierówności między nami, jednocześnie angażując się w ten świat tak różny od mojego. Chociaż zaraz zaraz. Przecież my wszyscy żyjemy w jednym świecie! Tylko czy na pewno?

„To jest tak, jakbyśmy mieli jakiś znak na twarzy. Jakbyśmy mieli wypisane na czole, że jesteśmy z ulicy. Nawet jak byłam dobrze ubrana, to rozpoznawali mnie po zachowaniu, sposobie chodzenia, po tym, jak mówiłam i jak się bawiłam. Zawsze dziwnie na nas patrzą, jakbyśmy byli podludźmi”.

Ciężko uwierzyć, że o takich sprawach można opowiadać lekko, a taką książkę można czytać szybko. A jednak. Mimo że wielokrotnie włosy jeżyły mi się na głowie, a wnętrzności przewracały, pokonywałam tę historię bardzo sprawnie. Szady porusza ciężkie tematy mądrze i łagodnie posługując się przy tym słowem. Widać, że na zgłębienie tych kwestii poświęciła sporo czasu, a ludzie, z którymi przyszło jej rozmawiać mocno na nią wpłynęli.

Bardzo mi się podoba, że oprócz ludzkich historii, osobistych wspomnień i cytatów, otrzymujemy garść faktów na temat funkcjonowania miasta, bieżącej polityki czy gospodarki. Mówi się, że każdy z nas ma wybór, jak pokieruje swoim życiem, ale z opowieści Szady łatwo wywnioskować, że niekoniecznie tak jest. Czasami (a może często) zwyczajnie zawodzi system, sprawiając, że niektórzy od początku stoją na przegranej pozycji.

„Oto jak działa państwo. Żeby przyciągnąć do Limy turystów, wyczyściło okolice rzeki z biedaków, żebraków i bezdomnych. Niektórym dało kawałek ziemi, innych po prostu wyrzuciło. A przecież to nie jest rozwiązanie. To tylko przeniesienie problemu w inne miejsce”.

Co ciekawe, wydawać by się mogło, że w mieszkaniu i życiu na ulicy nie może być nic pozytywnego, a przynajmniej nic, co mogłoby się komukolwiek podobać. Tymczasem historie bohaterów mogą zmienić nasz punkt widzenia. Niektórzy dopiero tam odnaleźli spokój i możliwość radzenia sobie z życiowymi ciężarami, inni z kolei uzależnili się od tego, nie pozwalając sobie zapomnieć o wołaniu ulicy…

O tej książce można by mówić więcej, choć i tak ciężko byłoby uchwycić wszystkie jej zalety. Trudno uwierzyć, że w takiej niewielkiej objętościowo książeczce można zmieścić tyle informacji, emocji, problemów. To świetna lektura dla osób pragnących popatrzeć trochę dalej i sięgnąć po nieco więcej.

Kradną, wąchają klej i prostytuują się. Nie odróżniają dobra od zła. Myślą o dniu dzisiejszym, zapominając o jutrze. Nie dbają o wykształcenie, nie liczą na dobrą pracę. Żyją na i dla ulicy. Biedne dzieci Limy.

W swoim reportażu Szady zwraca uwagę na główne problemy, z którymi zmaga się współczesna Lima, biorąc pod uwagę przed wszystkim sytuację żyjących tam dzieci....

więcej Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    352
  • Przeczytane
    316
  • Posiadam
    53
  • Reportaż
    13
  • 2023
    7
  • 2018
    5
  • E-book
    4
  • Czarne
    4
  • Literatura polska
    4
  • Ameryka Południowa
    4

Cytaty

Bądź pierwszy

Dodaj cytat z książki Ulica mnie woła. Życiorysy z Limy


Video

Video

Podobne książki

Przeczytaj także