Katia, pogodna staruszka zostaje zamordowana w swoim domu, jednak żadne kosztowności nie zostały skradzione. To dla Nastii Kamieńskiej przesłanka, że to nie rabunek był motywem tego przestępstwa, a co innego- a to jest bardziej interesujące… Okazuje się, że ofiara mogła znać czyjeś sekrety…

W toku fabuły poznajemy pewną dziewczynę, Irę, której rodzina ma za sobą tragiczną przeszłość, która rzutuje na jej obecne życie, jej młodsze rodzeństwo jej w szpitalu, a ona sama chce zarobić jak najwięcej pieniędzy, ma takie marzenie.

Ogólnie kryminał w sumie przypadł mi do gustu, nie licząc jednak kilku aspektów: po pierwsze mało jest śledztwa, mało Kamieńskiej (chociaż ukazana została jej upartość, wszystko, by uratować zagrożone życie, w tym sprawdzać wszystko, aż do końca). Po drugie wątek terrorystyczno- religijny był dla mnie po prostu nieciekawy i nudny. Można też zarzucić, że wątek medyczny był naciągany, szkoda, zaś, że jeszcze więcej nie było o tytułowej iluzji grzechu i pewnej idei. Może wynika to z tego, że czytelnik poznaje inne postacie, ich życie, przemyślenia, niż oczekiwałam.

„Ale to nic, zapłaci. Za wszystko zapłaci.”

Kryminały Marininy (w tym i „Iluzja grzechu”) są specyficzne, mają swój klimat- ukazanie obrazu Rosji lat 90-tych, mentalności ludzi, to wielowątkowe historie- zarówno dramaty zwykłych ludzi, jak i globalne aspekty; milicyjne śledztwo przy brakach kadrowych, z naciskiem na używanie logicznego myślenia. Warto poznać i przekonać się, czy przypadną do gustu. Chociaż ten tytuł, był na pewno słabszy w porównaniu do innych tej pisarki.

Katia, pogodna staruszka zostaje zamordowana w swoim domu, jednak żadne kosztowności nie zostały skradzione. To dla Nastii Kamieńskiej przesłanka, że to nie rabunek był motywem tego przestępstwa, a co innego- a to jest bardziej interesujące… Okazuje się, że ofiara mogła znać czyjeś sekrety…

W toku fabuły poznajemy pewną dziewczynę, Irę, której rodzina ma za sobą tragiczną...