Sprawa Gorgonowej intryguje mnie od najmłodszych lat, od chwili, gdy po raz pierwszy zobaczyłem film Janusza Majewskiego pod tym samym tytułem. O winie lub jej braku nie chcę tu orzekać, bo moja opinia nie jest tutaj ważna, Wszystkim zainteresowanym natomiast polecam omawianą tutaj książkę ponieważ mamy tutaj do czynienia z relacją naocznego świadka procesu, opierającego się również na dokumentacji sądowej, a więc mamy w miarę dokładnie opisany przebieg tragedii, jej następstw i procesu. Warto po nią sięgnąć. Zainteresowanym zaś osobom tą historią polecam także "Spowiedź ojca" autorstwa samego Henryka Zaremby oraz książkę Cezarego Łazarewicza - "Koronkowa robota. Sprawa Gorgonowej". Jeśli zaś ktoś może polecić jeszcze inne tytuły lub źródła, to uprzejmie proszę o kontakt. Dziekuję.

Sprawa Gorgonowej intryguje mnie od najmłodszych lat, od chwili, gdy po raz pierwszy zobaczyłem film Janusza Majewskiego pod tym samym tytułem. O winie lub jej braku nie chcę tu orzekać, bo moja opinia nie jest tutaj ważna, Wszystkim zainteresowanym natomiast polecam omawianą tutaj książkę ponieważ mamy tutaj do czynienia z relacją naocznego świadka procesu, opierającego...

Sławna i do teraz nierozwiązana sprawa Rity Gorgon oskarżonej o zamordowanie Elżbiety Zaremby w 1931 roku.
Reportaż napisany przez Marka Romańskiego w 1933, przed ogłoszeniem drugiego wyroku. Mamy, więc naocznego świadka tamtych wydarzeń, który opisał cały proces. Książka zawiera prawdopodobny opis wydarzeń, relacje świadków podczas procesu, mowę prokuratora i adwokata. Widać, że sam autor jest za tym, że zbrodni nie popełniła Gorgonowa, z resztą pisze o tym, zaznaczając, że nieporadność policji, nagonka mediów przed procesem zrobiła już przed wyrokiem winną w osobie Rity Gorgon. Czytając miałam wrażenie, że uczestniczę w postępowaniu sądowym, zbieraniu dowodów, wysłuchuję świadków i mogę wydać wyrok. Pozycja dla osób interesujących się kryminalistyką Wznowienie zawiera informacje o drugim wyroku i o losach bohaterów tej tragedii.

Sławna i do teraz nierozwiązana sprawa Rity Gorgon oskarżonej o zamordowanie Elżbiety Zaremby w 1931 roku.
Reportaż napisany przez Marka Romańskiego w 1933, przed ogłoszeniem drugiego wyroku. Mamy, więc naocznego świadka tamtych wydarzeń, który opisał cały proces. Książka zawiera prawdopodobny opis wydarzeń, relacje świadków podczas procesu, mowę prokuratora i adwokata....

Marek Romański – człowiek, który żył w czasach słynnego procesu, zdaje relację ze szczegółów sprawy. Przedstawia zbrodnię w Brzuchowicach, uczestników tragedii, poszlaki przeciw Ricie, kolejne dni rozprawy, oskarżenie prokuratora i przemówienie obrońcy, werdykt, wyrok i skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego. Reportaż kończy się w styczniu 1933, a proces przed trybunałem kasacyjnym odbył się w marcu tegoż roku, zatem zakończenie sprawy nie było znane w momencie powstawania reportażu. Autor oddaje ducha epoki jako naoczny świadek i to jest największa wartość reportażu. Do tej pory nie zostały wyjaśnione wszystkie fakty i pewnie już nie zostaną, ale reportaż stanowi świetne uzupełnienie znakomitego filmu Janusza Majewskiego „Sprawa Gorgonowej” z Ewą Dałkowską w roli tytułowej i niezapomnianym Romanem Wilhelmim w roli Henryka Zaremby.

Marek Romański – człowiek, który żył w czasach słynnego procesu, zdaje relację ze szczegółów sprawy. Przedstawia zbrodnię w Brzuchowicach, uczestników tragedii, poszlaki przeciw Ricie, kolejne dni rozprawy, oskarżenie prokuratora i przemówienie obrońcy, werdykt, wyrok i skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego. Reportaż kończy się w styczniu 1933, a proces przed trybunałem...

Reportaż z 1933 roku. Pisząc: "przed wojną", Autor ma na myśli tą, która wybuchła w 1914 roku. Kiedy pisze: "obecnie, w okresie powojennym", chodzi nie o lata pięćdziesiąte, tylko o trzydzieste. I dobrze, że pisze tak już na wstępie, bo dzięki temu od początku można spojrzeć na proces z jego perspektywy. A ta jest następująca - reportaż ma stanowić argument przeciwko obowiązującej wówczas karze śmierci.

Co do samego procesu, Autor stawia sprawę niestety w sposób mocno tendencyjny, co sam zresztą na koniec przyznaje. Zeznania obciążające oskarżoną nazywa efekciarskimi, świadkom, którzy takowe składają, przypisuje z założenia negatywny stosunek do oskarżonej. Erwin Gorgon jawi się jako osoba "o pięknych rysach charakteru", choć jak wiadomo, wymieniony uprzednio zwinął się do Ameryki leczyć syfilis i miał w głębokim poważaniu żonę, którą jego matka wypędziła z domu. Generalnie Autorowi nie chodzi o rzetelne przedstawienie faktów, choć na tym polegać powinien reportaż, lecz o ostrzeżenie przed omyłką sądową, której po wykonaniu kary śmierci nie będzie można nigdy naprawić. W jego ocenie, w procesie lwowskim oskarżonej nie dowiedziono winy, co, jak na końcu podkreśla, nie jest równoznaczne ze stwierdzeniem, że jest niewinna.

W zakresie ustalenia faktów reportaż wartość ma niewielką, ale nie należy oczekiwać czegoś przeciwnego, skoro powstał w 1933 roku, przed rozpoczęciem procedowania przez skład krakowski, a więc w czasie trwania procesu i weryfikowania materiału dowodowego. W tym zakresie jest to raczej, ogólnie rzecz ujmując, zbiór subiektywnych interpretacji i przemyśleń Autora, które przy dzisiejszym stanie wiedzy kryminologicznej i kryminalistycznej nie mogą się obronić. Sztandarowym tego przykładem jest jego przekonanie, iż wykluczonym jest, aby kobieta mogła upozorować mord o podłożu seksualnym na innej kobiecie. Dziś wiadomo powszechnie, nie tylko kryminologom, że kobiety potrafią przy popełnieniu zbrodni być dużo bardziej okrutne i pomysłowe od mężczyzn. Dlatego czytając reportaż należy przez cały czas mieć na względzie ówczesne realia, tło społeczno - obyczajowe, stan nauki i wiedzy. Inaczej można się zirytować, bądź dobrych parę razy parsknąć, co niestety i mnie się zdarzyło po przeczytaniu, że ostatecznie jednak stwierdzono u Stasia Zaremby chorobę psychiczną, którą miał być obciążony dziedzicznie przez matkę. Gdyż wkrótce po wydaniu wyroku przez skład lwowski stało się wiadomym, że ... "popadł w tak silną melancholię i rozstrój nerwowy, iż musiał przerwać naukę". Autor na wszelki wypadek nie dodaje, kiedy to się wydarzyło, bo jeśli po zabójstwie siostry chłopca, który pierwszy ujawnił zakrwawione zwłoki, to nie zamierzam nawet tego komentować.

Warto przeczytać po to, aby poznać pogląd na sprawę Gorgonowej kogoś, kto w tym czasie żył i pewnie w jakimś stopniu kształtował opinię publiczną.

Reportaż z 1933 roku. Pisząc: "przed wojną", Autor ma na myśli tą, która wybuchła w 1914 roku. Kiedy pisze: "obecnie, w okresie powojennym", chodzi nie o lata pięćdziesiąte, tylko o trzydzieste. I dobrze, że pisze tak już na wstępie, bo dzięki temu od początku można spojrzeć na proces z jego perspektywy. A ta jest następująca - reportaż ma stanowić argument przeciwko...

Reportaż ze słynnej sprawy Rity Gorgon. Ciekawe spojrzenie autora kryminałów i dziennikarza na materiał dowodowy zgromadzony w tej sprawie. Jasno przedstawiona historia faktów, a następnie polemika z wyrokami i twierdzeniami władz. Bardzo ciekawa pozycja dla osób zainteresowanych sprawą Gorgonowej.

Reportaż ze słynnej sprawy Rity Gorgon. Ciekawe spojrzenie autora kryminałów i dziennikarza na materiał dowodowy zgromadzony w tej sprawie. Jasno przedstawiona historia faktów, a następnie polemika z wyrokami i twierdzeniami władz. Bardzo ciekawa pozycja dla osób zainteresowanych sprawą Gorgonowej.

Marek Romański przed wybuchem II wojny światowej należał do najbardziej znanych autorów polskich powieści kryminalnych. Autor „Tajemnicy Kanału La Manche” w młodości podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, a późnej współpracował z wieloma pismami socjalistycznymi. Nic więc dziwnego, że nie potrafił przejść obojętnie obok sprawy kryminalnej, która przed wojną rozpalała emocje milionów Polaków. Nocą z 30 na 31 grudnia 1931 r. w Brzuchowicach nieopodal Lwowa zamordowana została młoda dziewczyna - Elżbieta Zarembianka. O zabójstwo siedemnastolatki od początku podejrzewano mieszkającą z rodziną Zarembów Ritę Gorgonową...

Więcej na:
http://www.wydawnictwocm.pl/marek-romanski-sprawa-rity-gorgon-reportaz-kryminalny-p-173.html

Marek Romański przed wybuchem II wojny światowej należał do najbardziej znanych autorów polskich powieści kryminalnych. Autor „Tajemnicy Kanału La Manche” w młodości podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, a późnej współpracował z wieloma pismami socjalistycznymi. Nic więc dziwnego, że nie potrafił przejść obojętnie obok sprawy kryminalnej, która przed...