Książka w ironiczny sposób opisuje fragment życia pewnej rodziny z trójką dzieci, która chce - a tę chęć przede wszystkim przejawia pani domu - uchodzić w oczach sąsiadów i znajomych za wzór cnót i wyższych wartości, jednakże ciągle los rzuca im kłody pod nogi i wystawia ich "kryształową uczciwość" na srogie próby.
Jakiekolwiek by jednak te próby nie były, nie mogą wyjść poza mury mieszkania, bo gdzie, jak nie w czterech ścianach należy prać brudy?
Sarkazm lektury objawia się nam już w tytule, bowiem "moralność" głównej bohaterki jest zgoła odmienna od tego, co moralnością na co dzień się zowie: Pani Dulska składa się niemal z samych wad, ale ma niebywały talent do ich skrywania przed światem, bo przecież to jest najważniejsze, żeby to w oczach innych ludzi odbijał się nasz "blask", choćby z wnętrza biła sama zgnilizna.
Osobiście bardzo lubię tę króciutką lekturę - właśnie ze względu na taktowny sarkazm i mądrość.

Książka w ironiczny sposób opisuje fragment życia pewnej rodziny z trójką dzieci, która chce - a tę chęć przede wszystkim przejawia pani domu - uchodzić w oczach sąsiadów i znajomych za wzór cnót i wyższych wartości, jednakże ciągle los rzuca im kłody pod nogi i wystawia ich "kryształową uczciwość" na srogie próby.
Jakiekolwiek by jednak te próby nie były, nie mogą wyjść...