Boris Akunin w swoim pierwszym tomie cyklu "Bruderszaft ze śmiercią" zabiera nas do roku 1914. Mamy okazję oglądać dość zabawną, czasami niezgrabną grę wywiadu rosyjskiego z oczywistym wrogiem. Odrywając się od współczesnej powieści kryminalnej liczyłam na dobrą zabawę, ciekawą zagadkę i niebanalnych bohaterów. Niestety, autor nieco mnie znużył i raczej nie sięgnę po kolejne książki tego cyklu. Dlaczego? Po pierwsze liczyłam na bardziej rozbudowane tło historyczne i obraz Carskiej Rosji. Klimat niby był, ale czuję pewien niedosyt. Do reperacji wyobraźni służyły przepiękne ilustracje, ale to i tak za mało. Ciekawa zagadka nie pozwoliła mi niestety nawet rozgrzać szarych komórek - wszystko działo się dynamicznie, ale przy tym bardzo przewidywalnie. Dlatego jeśli liczycie na "udział" w śledztwie, zostańcie pod kocykiem. Akcja toczy się i bez Waszej pomocy ;) Na koniec rzecz bardzo ważna - bohaterowie. Ich dialogi były momentami przekomiczna i pod tym względem przyznaję duży plus! Z drugiej samo budowanie postaci było potraktowane nieco po macoszemu. Brakowało smaczków, które byłyby mnie w stanie do bohatera przekonać, bym mogła go polubić - lub wręcz odwrotnie.
Podsumowując - Borisa Akunina oczywiście nie skreślam bo wydaje mi się, że to było pół gwizdka jego możliwości. Na razie wyjeżdżam z Rosji z lekkim niedosytem i chociaż do książki nie zniechęcam, to też nie jestem w stanie jej gorąco polecać. To niezła, choć bardzo prosta rozrywka czytelnicza ;)

Boris Akunin w swoim pierwszym tomie cyklu "Bruderszaft ze śmiercią" zabiera nas do roku 1914. Mamy okazję oglądać dość zabawną, czasami niezgrabną grę wywiadu rosyjskiego z oczywistym wrogiem. Odrywając się od współczesnej powieści kryminalnej liczyłam na dobrą zabawę, ciekawą zagadkę i niebanalnych bohaterów. Niestety, autor nieco mnie znużył i raczej nie sięgnę po...