Kolejny kryminał, który wyszedł spod kobiecej ręki (a właściwie pióra) i kolejny wart przeczytania! W przeszłości zdarzyło mi się już natrafić na powieść Ewy Ostrowskiej („Pamiętaj o róży”), ale sporo słabszą niż „Bez wybaczenia”.

Jeżeli miałbym porównywać „Bez wybaczenia” Ewy Ostrowskiej do poprzednio recenzowanych książek, to na myśl przychodzą mi dwie pozycje: „Gracze” Karoliny Obary (podobne ujęcie tematu, skupienie się na emocjach bohaterów) oraz „Uwikłanie” Zygmunta Miłoszewskiego (zbliżona wizja świata oplecionego przez wszechmocny układ ciemnych sił).

Story
W małym prowincjonalnym miasteczku dochodzi do szokująco brutalnej zbrodni. Grupa zdegenerowanych nastolatków z bogatych i wpływowych rodzin gwałci i morduje 16-letnią dziewczynkę. Lokalni decydenci starają się zatuszować całą sprawę, zwalając winę na jakiegoś kozła ofiarnego z marginesu społecznego. Tylko grupa sprawiedliwych walczy z mackami lokalnych powiązań, uparcie dążąc do ujawnienia prawdy.

Opinia
Ostrowska mniej koncentruje się na opowieści, większą wagę przywiązując do emocji, które targają głównymi bohaterami. W efekcie czytelnik dostaje do rąk wciągającą książkę, prawdziwego złodzieja wolnego czasu!

Zastrzeżenia można mieć jedynie do zakończenia. Mało emocjonujący finał, sprawiający wrażenie urwanego w połowie, zostawia czytelnikowi spory niedosyt. Brakuje odpowiedzi na pytania o dalsze losy bohaterów (a któż z nas nie lubi happy endów, choćby w skrytości ducha)...

Kolejny kryminał, który wyszedł spod kobiecej ręki (a właściwie pióra) i kolejny wart przeczytania! W przeszłości zdarzyło mi się już natrafić na powieść Ewy Ostrowskiej („Pamiętaj o róży”), ale sporo słabszą niż „Bez wybaczenia”.

Jeżeli miałbym porównywać „Bez wybaczenia” Ewy Ostrowskiej do poprzednio recenzowanych książek, to na myśl przychodzą mi dwie pozycje: „Gracze”...