Dobrze napisana i skonstruowana powieść o podejrzanych pożarach w dzielnicy Nowego Jorku Helle's Kitchen, pełnej przemocy, nędzy, walki gangów, narkomanów i bezdomnych. W roli głównej dokumentalista filmowy John Pellam broniący niesłusznie oskarżoną o zlecenie pożaru Ettie Waszyngton. Szybka akcja, ciekawe postaci i zaskakujące zakończenie. A tak nawiasem mówiąc to już kolejna książka, której przeczytanie skłania mnie do wniosku, że nie rozumiem Polaków, którzy tak bardzo chcą wyemigrować do Stanów. Może Polska to skromniejszy kraj, ale nigdy nie musiałam się bać wychodzenia na ulicę, a o takich slumsach jak w Ameryce to się nam nawet w komunie nie śniło.

Dobrze napisana i skonstruowana powieść o podejrzanych pożarach w dzielnicy Nowego Jorku Helle's Kitchen, pełnej przemocy, nędzy, walki gangów, narkomanów i bezdomnych. W roli głównej dokumentalista filmowy John Pellam broniący niesłusznie oskarżoną o zlecenie pożaru Ettie Waszyngton. Szybka akcja, ciekawe postaci i zaskakujące zakończenie. A tak nawiasem mówiąc to już...

Fantazje piromana

Miejsca o niezwyklej historii zawsze dostarczają wielu pomysłów, z których korzystają autorzy przeróżnych gatunków literackich. Niektóre ze względu na swe piękno sprawdzą się w literaturze obyczajowej, romantycznej, czy też poezji. Inne ze względu na walory historyczne pozwalają autorom odkrywać tajemnice przeszłości lub zabierać czytelników w podróż wstecz. Z kolei takie, które nasączone są krwią, niewinnymi ofiarami oraz zbrodnią oprócz wcześniejszych doskonale sprawdzą się w kryminałach oraz thrillerach. Jednak powieść nie może funkcjonować jedynie opisem miejsc oraz specyficznym klimatem, lecz również fabułą, odpowiednio nakreślonymi bohaterami oraz intrygującym zakończeniem, co jest wręcz niezbędne w przypadku powieści sensacyjnych.


Jeffery Deaver już dawno ugruntował sobie miejsce w dziedzinie thrillera, zwłaszcza za sprawą przełomowej w jego karierze powieści, czyli „Kolekcjonera kości”. Zanim doszedł do tworzenia skomplikowanych, pełnych intryg, ślepych tropów, analitycznego myślenia, niezwykłych bohaterów, stworzył wcześniej dwie trylogie, które przygotowywały poletko pod jego przyszły wydawniczy sukces. Zarówno pierwszą, w której bohaterką jest samozwańcza dziennikarka Rune oraz drugą trylogię z udziałem filmowca oraz byłego kaskadera Johna Pellama łączy oprócz przypadkowego wplatania się głównych bohaterów w kłopoty, również nijaki ich poziom. Nie ma co ukrywać – trylogia Rune oraz trylogia z udziałem Pellama nie należą do wybitnych, wręcz można być zdziwionym, że wyszły spod ręki Jeffery’ego Deavera. Cóż, nie każdy autor miał imponujące początki. „Piekielna dzielnica” nie odbiega poziomem od swych poprzedniczek, więc sięgną po nią albo stali czytelnicy Deavera, by mieć pełny obraz jego twórczości, albo osoby, które dla zabicia czasu będą miały pod ręką jedynie tą powieść.

John Pellam postanawia nakręcić film dokumentalny o historii Hell's Kitchen - okrytej niesławą dzielnicy gangów nowojorskich. Te gangi to już historia, ale ciągle jeszcze żyją tacy, którzy pamiętają tamte czasy. Jak Ettie Washington, która okazała się kopalnią wiedzy dla Pellama. Jednak w kamienicy dochodzi do wybuchu pożaru a oskarżoną zostaje Ettie. Tymczasem w okolicy dochodzi do kolejnych pożarów. John Pellam musi wkroczyć w świat gangów, deweloperów oraz bezwzględnych biznesmenów, by móc rozwikłać tajemnicę podpaleń. Po mieście krąży groźny podpalacz, który nie cofnie się przed niczym, aby uzmysłowić wszystkim prawdziwe znaczenie Piekielnej Kuchni.

Początek „Piekielnej dzielnicy” mógł zmylić czytelników co do kierunku w jakim podąży powieść. Niesławna dzielnica Hell’s Kitchen, gdzie zbrodnia kryje się na każdym rogu a półświatek ma się dobrze. Dzielnica, gdzie korzenie gangów sięgają przełomu XIX i XX wieku. Również podpalenia, będące chorą fantazją piromana mogły sugerować bardziej sensacyjny wymiar powieści. Jednak im dalej w las tym ciemniej. Deaver po początkowym zaintrygowaniu, później wypada mało przekonująco. Chociażby szybkie oskarżenie Ettie oraz logika organów ścigania wydają się jedną wielką kpiną. Jedynie sceny z udziałem podpalacza nadają żywszy ogień powieści. Poniekąd są pierwszymi próbami wniknięcia w umysł zbrodniarza, co często czytelnicy mogli doświadczyć w późniejszych powieściach autora.

Deaver nie przykłada się do dokładnego wprowadzenia nowych postaci fabularnych, przez co czytelnicy doświadczą chaosu oraz ogólnego zdezorientowania co do roli danej postaci. O ile w świecie gangów da się zrozumieć kolejne powiązania to w świecie biznesmenów trudno będzie ustalić kto jest kim, oprócz dwóch wiodących graczy. W powieści na pierwszy rzut oka sensacyjnej, zabrakło … sensacji. Skupienie się na nic nie wnoszących opisach oraz wątkach sprawia, że dynamika powieści znacznie spada. Jednym słowem bohaterowie dużo podróżują, dużo rozmawiają i nic praktycznie z tego nie wynika. Jeszcze te nieudolne sceny obyczajowe dotyczące życia osobistego Pellam są przysłowiowym gwoździem do trumny.

W miarę zbliżania się do finału z tego literackiego chaosu zaczyna się wyłaniać jakiś ład. Całe szczęście, że pierwsze zakończenie dotyczące sprawy podpalacza okazuje się zmyłką, bo inaczej byłoby nie do przyjęcia. Choć Deaver i tak drażni się z naszym poczuciem logiki. Zastanówmy się, czy włamywacza działającego na naszą niekorzyść zaprosilibyśmy na spokojną rozmowę? Mimo, że autor wykorzystuje stary motyw chciwości to finałowe sceny mają w sobie cechy zaskoczenia, co do sprawcy całej tej historii. Nawet punkt kulminacyjny starcia z podpalaczem ma znamiona wybuchowej sensacji. Gdyby autor poprzestał na takim zakończeniu to całość byłaby nawet do przełknięcia. Jednak Deaver brnie dalej wyjaśniając wszelkie wątki w sposób nie tyle mało rozgarnięty, ile śmieszny. Natomiast wątek osobisty dotyczący Pellama pachnie aż z daleka tanią telenowelą.

Podsumowując, krótko – Deaver wzniecił iskrę zainteresowania, na krótko wybuchł pożar intrygi, zgasł pod wpływem natłoku miałkich wątków a po „Piekielnej dzielnicy” pozostał swąd niewykorzystanego potencjału.

Fantazje piromana

Miejsca o niezwyklej historii zawsze dostarczają wielu pomysłów, z których korzystają autorzy przeróżnych gatunków literackich. Niektóre ze względu na swe piękno sprawdzą się w literaturze obyczajowej, romantycznej, czy też poezji. Inne ze względu na walory historyczne pozwalają autorom odkrywać tajemnice przeszłości lub zabierać czytelników w...

Deaver jak zwykle niezawodny. Doświadczyłam już wielu książek tego autora, jednak ta jest pierwszą przeze mnie przeczytaną, opisującą losy Johna Pellama.
Historia zbudowana kompletnie inaczej, niż te pozycje Deavera, które czytałam do tej pory. I nawet przez dłuższą chwilę miałam zastanowienie, czy nie będzie to moje pierwsze rozczarowanie twórczością autora. Jak na Deavera, moim zdaniem, za mało napięcia. Jednak zakończenie przypomina, że ten pisarz po prostu potrafi zaskakiwać. I tyle. Doświadczyłam tego, co przeżywam zawsze czytając pozycje Deavera - kiedy jestem pewna, że już wszystko wiadomo, zwykle kilka, góra kilkanaście stron przed końcem książki, wtedy pojawiają się fakty totalnie zaskakujące. I dlatego jest to jeden z moich ulubionych pisarzy.

Deaver jak zwykle niezawodny. Doświadczyłam już wielu książek tego autora, jednak ta jest pierwszą przeze mnie przeczytaną, opisującą losy Johna Pellama.
Historia zbudowana kompletnie inaczej, niż te pozycje Deavera, które czytałam do tej pory. I nawet przez dłuższą chwilę miałam zastanowienie, czy nie będzie to moje pierwsze rozczarowanie twórczością autora. Jak na...

Akcja od początku do końca. Książka pełna gangów, strzałów, podpalen, a co najważniejsze z fajną fabułą....

Akcja od początku do końca. Książka pełna gangów, strzałów, podpalen, a co najważniejsze z fajną fabułą....

Podobnie jak poprzednie książki z tego cyklu "Płytkie groby" i „Krwawa rzeka” ta również nie zachwyciła mnie. Miałem nadzieję, że trzecia część będzie lepsza niż poprzednie. Ale znów się zawiodłem.
Lubię Deavera, szczególnie za cykl z duetem L. Rhyme - A.Sachs.
Niestety tej książce dużo brakuje do tego poziomu.
Minusy to:
- bardzo mało akcji, brak napięcia, bohater nijaki;
- dużo zbędnych opisów, niczego nie wnoszących przez co brak jest dynamiki;
- nawet zakończenie dalekie od możliwości Deavera.
Czytając męczyłem się przeokrutnie. Oceniam, bo po wielu trudach i chęci odłożenia na półkę przeczytałem.
Ogólnie taka sobie.

Podobnie jak poprzednie książki z tego cyklu "Płytkie groby" i „Krwawa rzeka” ta również nie zachwyciła mnie. Miałem nadzieję, że trzecia część będzie lepsza niż poprzednie. Ale znów się zawiodłem.
Lubię Deavera, szczególnie za cykl z duetem L. Rhyme - A.Sachs.
Niestety tej książce dużo brakuje do tego poziomu.
Minusy to:
- bardzo mało akcji, brak napięcia, bohater...

Najsłabsza do tej pory książka tego autora.

Najsłabsza do tej pory książka tego autora.

Chyba jestem zmuszona zrobić sobie przerwę od powieści Deavera. Kolejny już tytuł, który mnie rozczarował. Z tyłu książki była nota od wydawcy, że niektórzy uważają, że cykl o Pellamie przewyższa serię o Rhymie i Sachs. Według mnie nie ma w sobie nawet połowy tego co mają późniejsze powieści autora. Kolejna mało wciągająca historia, mimo ciekawej scenerii i obiecującego głównego wątku. Jak dla mnie całość nie przekonująca i mało wiarygodna. Zabrakło zdecydowanie momentów trzymających w napięciu. Zakończenie także nie było na miarę możliwości Jeffery'ego Deavera. Nie wstrząsnęło mną i nie spowodowało, że choćby dla niego mogłabym wybaczyć autorowi wcześniejsze niedociągnięcia. Miałam nadzieję, że trzecia część będzie lepsza niż poprzednia. Niestety się pomyliłam.

Chyba jestem zmuszona zrobić sobie przerwę od powieści Deavera. Kolejny już tytuł, który mnie rozczarował. Z tyłu książki była nota od wydawcy, że niektórzy uważają, że cykl o Pellamie przewyższa serię o Rhymie i Sachs. Według mnie nie ma w sobie nawet połowy tego co mają późniejsze powieści autora. Kolejna mało wciągająca historia, mimo ciekawej scenerii i obiecującego...

Nużąca. Męcząca. Nie dam rady skończyć mimo kilku prób.

Nużąca. Męcząca. Nie dam rady skończyć mimo kilku prób.

Do poczytania, wciąga, ale jak dla mnie za dużo zbędnych opisów, a za mało akcji.

Do poczytania, wciąga, ale jak dla mnie za dużo zbędnych opisów, a za mało akcji.

hmmm, ani najlepsza ani najgorsza książka Deavera. Fani tego autora na pewno zechcą przeczytać.Temat niezły, ale brakuje więcej zaskakujących zwrotów akcji. Przy okazji można się co nieco dowiedzieć o NY.

hmmm, ani najlepsza ani najgorsza książka Deavera. Fani tego autora na pewno zechcą przeczytać.Temat niezły, ale brakuje więcej zaskakujących zwrotów akcji. Przy okazji można się co nieco dowiedzieć o NY.