Jakże intrygująca popularnonaukowa pozycja o zaniedbywanej gałęzi medycyny. Chociaż od wieków wiedziano o porodach, istnieniu chorób kobiecych, ale lekarze nie kwapili się poznawać budowy anatomicznej koebit czy też ulżyć im w cierpieniu. To oburzające, że dosłownie traktowano fragment Pisma Św., "w bólu będziesz rodziła dzieci." Wygodnie było też zasłaniać się moralnością, poczuciem przyzwoitości, przez co przez stulecia lekarze po omacku dotykali pacjentek, a często wzbraniali się przed jakimkolwiek kontaktem z kobiecą cielesnością.
Zgrozę budzą opisywane w początkowych rozdziałąch praktyki "położnych" i pseudoakuszerek. Oczywiście wielu lekarzy specjalizujących się w ginekologii nosiło wiele mówiący przydomek "rzeźników".
Thorwald skrupulatnie bada początki ginekologii, podwaliny pod jej liczne dziedziny, poświęcając poszczególne rozdziały fizjologii ciąży, porodom, problemom z zapłodnieniem, guzom i torbielom na jajniku, rakowi narządów rodnych, antykoncepcji, cesarskiemu cięciu, a także aborcji. Te wszystkie zmiany zachodziły na przestrzeni dopiero ostatnich 200 lat. Nakreślając sylwetki wybitnych położników, chirurgów i lekarzy, którzy zasłużyli się na tym polu, nie stronili od wątpliwych etycznie eksperymentów pokazuje on blaski i cienie (znacznie jest ich więcej) postępu w ginekologii. Tysiące bezimiennych kobiet, które zmarły w połogu lub w wyniku komplikacji okołoporodowych. ginekologicznych schorzeń dostarczyło materiału do badań, złożyło życie na ołtarzu nauki. Dobrze, że w tej publikacji zostały docenione.
Smellie i Osiander budowali kobiece fantomy, by poznać anatomię drugiej płci. james marion Sims wsłąwił się operacjami przetok u niewolnic, interesował się wypadaniem macicy, zdiagnozował pochwicę.
To Królowa Wiktoria rodząc dwoje ostatnich dzieci zażądała chloroformu by złagodzic bołę, czym zainicjowała akcję "rodzić bez bólu,", ale na efekty w tej materii trzeba było poczekać ze 100 lat. Mimo sukcesów w poperowaniu rzetoki wiele kobiet nadal umierałó, bo nie stosowano aseptyki. brak świadomośći o zakażeniach bakteryjnych, niedostateczna higiena w tworzonych naprędce szpitalach, czy domach urodzeniowuych zbieralą kwrawe żniwo i u matek, i u noworodków. Zresztą od dawna lekarze położnicy wyznawali zasadę, że w razie czego należy ratować nieochrzczone dziecko, a nie jego matkę.
Zapamietam także Charlesa Claya i Spencera Wellsa, którzy przeprowadzali pierwsze operacje jajników, Hegera od opatentowanych kleszczy, za któych pomocą wyciągano z łona matek wiele maleństw, ale historia przemilczała obrażenia okołoporodowe i upośledzenia umysłowe tych ofiar czy twórcę pesarium, kontrowersyjnego środka kontroli urodzin , dr Mensingę. Wśród tego panteonu nie może zabraknąć pobierajacego wymazy z szyjki dr Papanicolau.

Jakże intrygująca popularnonaukowa pozycja o zaniedbywanej gałęzi medycyny. Chociaż od wieków wiedziano o porodach, istnieniu chorób kobiecych, ale lekarze nie kwapili się poznawać budowy anatomicznej koebit czy też ulżyć im w cierpieniu. To oburzające, że dosłownie traktowano fragment Pisma Św., "w bólu będziesz rodziła dzieci." Wygodnie było też zasłaniać się moralnością,...