W książce niniejszej podsumował prof. Stanisław Stabryła swoje badania nad genologią antyczną, której poświęcił wcześniej wiele artykułów. Przeanalizował związane z tą dziedziną badań literackich wypowiedzi starożytnych autorów greckich i rzymskich, z których wymienić można choćby Platona, Arystotelesa, Horacego, Kwintyliana i Diomedesa Gramatyka. "Problemy genologii antycznej" składają się z sześciu problemowych rozdziałów, z których pierwszy poświęcony jest pojęciu rodzaju i gatunku literackiego, drugi klasyfikacji genologicznej, trzeci funkcji rodzaju i gatunku, czwarty genezie, a piąty "życiu" (czyli przemianom) gatunków, ostatni wreszcie ma za temat problem czystości gatunkowej.

Jak widać z tego krótkiego przeglądu treści, Stabryła zajął się bardzo wieloma zagadnieniami związanymi z antyczną genologią. Faktem jest jednak, że i tak tematu nie wyczerpał i o antycznych podziałach literatury można by napisać jeszcze obszerniej. To, co zostało zawarte na kartach tej monografii jest jednak bardzo istotne dla naszego rozumienia literatury antycznej. Ładnie udało się Autorowi wykazać, jak na przestrzeni wieków rywalizowały ze sobą genologiczne pomysły Platona i Arystotelesa i jak - co ciekawe - pod koniec starożytności pomysły te złączył w jedno Diomedes Gramatyk. Myślę, że lektura "Problemów genologii antycznej" pozwala nieco pełniej spojrzeć na literaturę antyczną i lepiej ją zrozumieć.

Tomasz Babnis

W książce niniejszej podsumował prof. Stanisław Stabryła swoje badania nad genologią antyczną, której poświęcił wcześniej wiele artykułów. Przeanalizował związane z tą dziedziną badań literackich wypowiedzi starożytnych autorów greckich i rzymskich, z których wymienić można choćby Platona, Arystotelesa, Horacego, Kwintyliana i Diomedesa Gramatyka. "Problemy genologii...