Mimo, że książka porusza okrutne, paskudne wręcz tematy, jestem wobec niej zaskakująco obojętna. Nie mogę powiedzieć, żebym odczuła podczas czytania narastające napięcie czy jakieś szczególne emocje. Autor zdołał mnie kilkakrotnie zainteresować, po czym akcja zaczynała się jakoś "rozłazić". W ogóle mam wrażenie, że cała fabuła to po prostu podróż głownego bohatera z punktu A do punktu B., następnie do C, a potem już następuje rozwiązanie. I większość tych punktów, to po prostu ludzie, którzy jak gdyby nigdy nic, udzielają mu wyczerpujących infomracji. Mało to wszystko przekonujące i mało ciekawe.
Zresztą, psycholog dziecięcy jako ryzykujący życiem, rzucający się w wir niebezpiecznego śledztwa głowny bohater też średnio mnie przekonuje. Psychologiczne aspekty powieści są dla mnie zawsze niesamowicie ciekawe, ale czytając książkę Kellermana czułam się trochę, jakby autor przeczytał jedną popularnonaukową pozycję o tytule w stylu "Psychologia w zarysie" i chwalił się na prawo i lewo "znajomością" tematu. Zadziwia mnie to tym bardziej, że przecież autor jest rzeczywiście specjalistą w tej dziedzinie.

Mówiąc krótko, zawiodłam się na tej książce. Można to złożyć na karb faktu, że jest to debiut literacki. Na razie jednak nie za bardzo mam ochotę sprawdzać, czy przekuł się on w późniejszych częściach w coś więcej.

Mimo, że książka porusza okrutne, paskudne wręcz tematy, jestem wobec niej zaskakująco obojętna. Nie mogę powiedzieć, żebym odczuła podczas czytania narastające napięcie czy jakieś szczególne emocje. Autor zdołał mnie kilkakrotnie zainteresować, po czym akcja zaczynała się jakoś "rozłazić". W ogóle mam wrażenie, że cała fabuła to po prostu podróż głownego bohatera z punktu...