Kolejny raz kłaniam się nisko przed wyobraźnią i pomysłowością pana Martina. Bo, choć akcja pierwszego tomu "Nawałnicy mieczy" nieco zwalnia, to wciąż potrafi wciągnąć bez reszty i zaskoczyć. Na całe szczęście kolejny tom siedzi na mojej półce, gotowy do przeczytania. Nie da się chyba przerwać czytania tego cyklu. Ja na dobre zamieszkałam w świecie, w którym wrze od wojny, pojedynków i intryg, a smoki powolutku dorastają. Nie tylko one- młodzi bohaterowie rosną, bo muszą stać się dorosłymi- zmieniła się Daenerys, Jon, Arya, Sansa... Wszyscy muszą być odważniejsi. To wojna przynosi im zimną krew. Tyrion (o czym chyba już pisałam, przy recenzji "Starcia królów") staje się bohaterem, którego coraz bardziej darzę sympatią i szacunkiem- czego nie mogę powiedzieć o żadnym innym z Lannisterów. Motyw podróży Brienne i Jaime'a był dla mnie chyba najbardziej wciągający. I to, co dzieje się na północy, za murem. I to jak Dany zbiera armię. I wędrówka Aryi, wędrówka Brana... Oby tak dalej- wciąga i pochłania bez reszty i w całości!

Kolejny raz kłaniam się nisko przed wyobraźnią i pomysłowością pana Martina. Bo, choć akcja pierwszego tomu "Nawałnicy mieczy" nieco zwalnia, to wciąż potrafi wciągnąć bez reszty i zaskoczyć. Na całe szczęście kolejny tom siedzi na mojej półce, gotowy do przeczytania. Nie da się chyba przerwać czytania tego cyklu. Ja na dobre zamieszkałam w świecie, w którym wrze od wojny,...