"Kuszenie losu" to nie wybitne dzieło literackie ale książka przy której miło można spędzić czas i gorąco polecić na zimowy wieczór.
Od początku główny bohater wydał mi się sympatyczny a z biegiem akcji coraz bardziej go lubiłam. Miałam wrażenie, że przewija się w rzeczywistym życiu,że jest obecny w gronie przyjaciół, sąsiadów czy w kręgu rodzinnym.Zastanawia się, waha, podejmuje decyzje czasem trafne czasem mniej ( najgorsza, najtragiczniejsza to oczywiście oczekiwanie z kwiatami na ławeczce by odwiedzić Annę).Jest postacią naturalną ,jak wszyscy ulega pokusom ale jednocześnie jest lojalny wobec bliskich.
Zupełnie inaczej odbierałam poukładaną, pedantyczną, zawsze wiedzącą czego chce żonę Henryka Ewę.Wiedziała dokładnie za kogo chce wyjść za mąż i nawet po porzuceniu jej przez Henryka utrzymywała znajomość z jego matką ! Ewa zawsze była doskonała. Kierowała życiem rodzinnym i zawodowym. Nic dziwnego, że Henryk zamykał się w swoich marzeniach i pragnął być opiekunem i autorytetem niedościgłej Anny.

"Kuszenie losu" to nie wybitne dzieło literackie ale książka przy której miło można spędzić czas i gorąco polecić na zimowy wieczór.
Od początku główny bohater wydał mi się sympatyczny a z biegiem akcji coraz bardziej go lubiłam. Miałam wrażenie, że przewija się w rzeczywistym życiu,że jest obecny w gronie przyjaciół, sąsiadów czy w kręgu rodzinnym.Zastanawia się, waha,...